....พ่อเป็นความดันโลหิตสูง...เส้นเลือดในสมองแตก...พ่อเป็นนักมวย...เป็นประดาน้ำดำนำเก่ง...เป็นนักดื่มตัวยง...เป็นพ่อที่หาเลี้ยงทุกคนในครอบครัว...พ่อไม่เคยซื้อกับข้าว...นอกจากข้าวเพราะพ่อไม่มีนา...พ่อเป็นทุกอย่างของครอบครัว...แต่จำเป็นอะไรที่พ่อจะต้องตายด้วย...มันคือความสับสนของชีวิตมนุษย์ตน
หนึ่ง...ที่มีทั้งทุกข์ สุข โศรกเศร้าคละเคล้ากัน...ทำไมต้องเกิดกับครอบครัวเราด้วย...พ่อตายตอนอายุ 51 ครึ่งคนพอดีกำลังตั้งลำได้ เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย น้องสาวเราก็เช่นเดียวกัน คนต่อๆมากำลังเรียนพ่อบากบั่นอยากให้ลูกๆได้เรียนเพราะตัวเองไม่มีโอกาส...ความสูญเสีย...ความระทมทุกข์ทั้งหมดเราเขียนไว้ในหนังสืออนุสรณ์พ่อ...เราบวชกลางพรรษา...อุทิศส่วนกุศลให้พ่อ...เพราะเดือนตุลาคมยังไม่ออกพรรษา...รับกฐินเสร็จราวเดือนพฤศจิกายน...สึกออกมาเป็นทิด...ก่อนสึกญาติผู้ใหญ่...อาของยายคือขุนพนมอำนวยสุข ที่อยู่เมืองนครพนม...ถึงแก่อนิจกรรม...เราไปร่วมทำบุญจัดการงานศพกับตายาย...จูงไปพระราชทานเพลิงศพที่วัดศรีเทพ..เราไปนอนจำพรรษาที่วัดศรีเทพ 3 คืน...จนงานศพเสร็จ...เราไม่ได้ไปสอบที่รามหลังน้ำลด...กะว่าทำบุญ 100 วันให้พ่อเเล้วจะเข้ากรุงเทพอีกครั้งเพื่อไปเรียนต่อ...หลังทำบุญสิบวัน...ได้ทำบุญอีกรอบ...ตาด่อง อดีตศึกษาธิการอำเภอเมืองมุกดาหาร...ตายไปอีกคน...เราบวชอีกครั้งเพื่อจูงศพให้ตา...เลยไม่ได้เข้ากรุงเทพ
.....ปีนั้น...ทางการโดยสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดนครพนม ที่เปลี่ยนสภาพจากครูองค์การ มาเป็นครูสปจ. ประกาศปล่อยผีรับสมัครผ้มีวุฒิครู...ทั้งครูพ.กศ.,ป.กศ.,ป.กศ.สูง,พ.ม.และมีแถมผู้ที่ได้รับวุฒิทางอาชีวศึกษาปวช.,ปวส,อาชีวะสูง ทางเกษตร ทางช่าง,รับไม่อั้นเขาบอกว่าครูขาดแคลน...โดยเฉพาะด้านวิชาชีพ...เขาประกาศว่าขาด...ครู.สลน.,ครู.สปช., ครู.กพอ.อันความหมายของคำย่อเราไม่รู้...เรารู้แต่ วิทย์,คณิต,สังคม,พละ อะไรประมาณนั้น...ซึ่งตอนเรียนครูก็ไม่มีคำย่อพวกนี้...เราไปสมัครสอบ โดยที่หัวยังโล้นอยู่...มีคนสมัครสอบ 5 คน...ทางการรับ 4 คน...เดือนเมษายน...เขาประกาศว่าเราสอบได้และบรรจุเป็นครูในวันที่ 15 พฤษภาคม...โดยเรียงลำดับผู้สอบได้ที่ 1 คือ นายศุภชัย โพธิ์สุ(ครูแก้ว) 2.นายไกรยุทธิ์ โพธิ์สุ(ครูกล้า) 3.นายอารมณ์ เวียงด้าน(ครูไก่) 4.นายคำเส็ง ผงจำปา (ครูเส็ง) จึงเป็นที่มาว่าครู 3 ก.แห่งโรงเรียนบ้านแค (ไก่ แก้ว กล้า)ตำบลสามผง อำเภอศรีสงคราม...ถึงครอบครัวจะได้รับความเศร้าโศก เราก็ทำให้แม่น้องๆ ญาติพี่น้อง ได้รับความสุขเช่นเดียวกัน...
หนึ่ง...ที่มีทั้งทุกข์ สุข โศรกเศร้าคละเคล้ากัน...ทำไมต้องเกิดกับครอบครัวเราด้วย...พ่อตายตอนอายุ 51 ครึ่งคนพอดีกำลังตั้งลำได้ เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย น้องสาวเราก็เช่นเดียวกัน คนต่อๆมากำลังเรียนพ่อบากบั่นอยากให้ลูกๆได้เรียนเพราะตัวเองไม่มีโอกาส...ความสูญเสีย...ความระทมทุกข์ทั้งหมดเราเขียนไว้ในหนังสืออนุสรณ์พ่อ...เราบวชกลางพรรษา...อุทิศส่วนกุศลให้พ่อ...เพราะเดือนตุลาคมยังไม่ออกพรรษา...รับกฐินเสร็จราวเดือนพฤศจิกายน...สึกออกมาเป็นทิด...ก่อนสึกญาติผู้ใหญ่...อาของยายคือขุนพนมอำนวยสุข ที่อยู่เมืองนครพนม...ถึงแก่อนิจกรรม...เราไปร่วมทำบุญจัดการงานศพกับตายาย...จูงไปพระราชทานเพลิงศพที่วัดศรีเทพ..เราไปนอนจำพรรษาที่วัดศรีเทพ 3 คืน...จนงานศพเสร็จ...เราไม่ได้ไปสอบที่รามหลังน้ำลด...กะว่าทำบุญ 100 วันให้พ่อเเล้วจะเข้ากรุงเทพอีกครั้งเพื่อไปเรียนต่อ...หลังทำบุญสิบวัน...ได้ทำบุญอีกรอบ...ตาด่อง อดีตศึกษาธิการอำเภอเมืองมุกดาหาร...ตายไปอีกคน...เราบวชอีกครั้งเพื่อจูงศพให้ตา...เลยไม่ได้เข้ากรุงเทพ.....ปีนั้น...ทางการโดยสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดนครพนม ที่เปลี่ยนสภาพจากครูองค์การ มาเป็นครูสปจ. ประกาศปล่อยผีรับสมัครผ้มีวุฒิครู...ทั้งครูพ.กศ.,ป.กศ.,ป.กศ.สูง,พ.ม.และมีแถมผู้ที่ได้รับวุฒิทางอาชีวศึกษาปวช.,ปวส,อาชีวะสูง ทางเกษตร ทางช่าง,รับไม่อั้นเขาบอกว่าครูขาดแคลน...โดยเฉพาะด้านวิชาชีพ...เขาประกาศว่าขาด...ครู.สลน.,ครู.สปช., ครู.กพอ.อันความหมายของคำย่อเราไม่รู้...เรารู้แต่ วิทย์,คณิต,สังคม,พละ อะไรประมาณนั้น...ซึ่งตอนเรียนครูก็ไม่มีคำย่อพวกนี้...เราไปสมัครสอบ โดยที่หัวยังโล้นอยู่...มีคนสมัครสอบ 5 คน...ทางการรับ 4 คน...เดือนเมษายน...เขาประกาศว่าเราสอบได้และบรรจุเป็นครูในวันที่ 15 พฤษภาคม...โดยเรียงลำดับผู้สอบได้ที่ 1 คือ นายศุภชัย โพธิ์สุ(ครูแก้ว) 2.นายไกรยุทธิ์ โพธิ์สุ(ครูกล้า) 3.นายอารมณ์ เวียงด้าน(ครูไก่) 4.นายคำเส็ง ผงจำปา (ครูเส็ง) จึงเป็นที่มาว่าครู 3 ก.แห่งโรงเรียนบ้านแค (ไก่ แก้ว กล้า)ตำบลสามผง อำเภอศรีสงคราม...ถึงครอบครัวจะได้รับความเศร้าโศก เราก็ทำให้แม่น้องๆ ญาติพี่น้อง ได้รับความสุขเช่นเดียวกัน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น