วันพฤหัสบดีที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2551

ย้ายถิ่น...บินไปสร้างรังใหม่...




0000หลังแต่งงานปี 27 ...นังลุ่ม...ขอย้ายจากหนองคายมานครพนม...เราก็โชคดี...มีครูเขยบ้านแคเป็นคนปักษ์ใต้ชื่อครูมนูญ...อยากย้ายไปบ้านเมียติดต่อเราเพื่อย้ายสับเปลี่ยน...เราตกลงทันที่...การย้ายสับเปลี่ยนง่ายกว่าการย้ายทั่วไป...วันที่ 1 พฤษภาคม 2527 เราย้ายมาโรงเรียนบ้านหนองบัวนาทราย สปอ.เมืองนครพนม สปจ.นครพนม ในตำแหน่งครู 2 ระดับ 2 แต่นั่งลุ่มยังไม่ได้ย้าย เพราะตำแหน่งไม่ว่าง...จนเดือนตุลาคม 2527 มีเจ้าหน้าที่สรรพากรอำเภอท่าอุเทน...ตาย...ตำแหน่งว่าง...ย้ายมาแทนในตำแหน่งเจ้าหน้าที่สรรพากร 1 อำเภอท่าอุเทน...จากโอกาสที่ไม่ได้ร่วมบ้านกันมาหลายเดือน...ก็มีโอกาสสร้างรังรักแห่งใหม่ที่บ้านเลขที่ 133/3 ถนนทัศนปทุม ต.ในเมือง อ.เมืองนครพนม...และเธอ นังลุ่ม...ประจำเดือนไม่มาเลยตั้งแต่เดือนแรกของวันแต่งงาน...

000วันที่ 16 ตุลาคม 2527...พี่กอล์ฟ (เด็กหญิงจิตรวรา เวียงด้าน)ก็มุดออกจากครรภ์แม่ออกมาดูโลก เวลาค่อนสว่าง...นำความตื่นเต้นมาให้เรา...ได้ภาคภูมิในตัวเองอีกครั้งหนึ่ง...ว่าเราเป็นพ่อคนแล้วโว้ย...และพี่กอล์ฟก็เป็นที่ชื่นชมของพี่น้องทั้งสองตระกูล...

0000ชีวิตครอบครัวไม่ใช่ชีวิตที่พร้อมไปทุกด้าน...มันเป็นความยุ่งยากและท้าท้าย...แต่โดยพื้นฐานที่เราและนั่งลุ่มรักกันมากว่าทศวรรษ...เราผ่าน...น้อยใจ...เสียใจ...โกรธกัน...ดีกัน...รักกัน...คิดถึง...เมินเฉย...ถวิลหา...และรอคอย...สมหวังผิดหวัง...เข้ามาผ่านชีวิตเราทั้งสอง...ช่วงพ่อเราตาย...นั่งลุ่มก็คอยให้กำลังใจ...ให้สู้...ให้ยืนแล้วมองไปข้างหน้า...ถ้าถามว่านั่งลุ่มมีข้อตำหนิไหม?...ข้อบกพร่องละ...จุดแข็ง...จุดอ่อน...ก็เธอเหมือนมนุษย์...นี่แหละ...ไม่ใช่นางฟ้าหรือเทวดา...เราก็มีดี...เลว...เช่นเดียวกัน...แต่เราอยู่กันด้วยความรัก...ความเข้าใจ...ให้ความอบอุ่น...ให้เกียรติ...ร่วมคิดร่วมสร้าง...อภัยต่อกันเมื่อทำผิด...ตำหนิให้กำลังกันเพื่อฟันฝ่า...ปัญหาที่มี...ราบรื่นไหม?ต่อคำถามที่ถาม...ไม่หรอก...สุข...ทกข์...เป็นของคู่โลก...ไม่มีครอบครัวใดหรอกที่ไม่มีปัญหา...อย่าหลอกตัวเอง...แต่ปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไว้กลุ้ม...ทุกปัญหามีทางออก...และทุกทางออกก็ย่อมมีปัญหาเช่นเดียวกัน...

0000วันที่ 14 กันยายน 2531 ...น้องเกมส์...(เด็กหญิงจิตตรารมณ์ เวียงด้าน)ก็แหวกท้องแม่ออกมาอีกคน...จากภาระที่ยุ่งยาก...ก็เพิ่มกำลังใจให้พ่อแม่และวงศาคณาญาติอีกครั้ง...ครอบครัวใหม่ก็ล้มลุกคลุคลานไปตามสภาพ...วิถีชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบและ...ไม่ได้ปิดกั้นด้วยหนามไผ่เช่นเดียวกัน...จากครอบครัวเล็กๆทั้งน้องเรา...น้องเมีย...หลานเรา...หลานเมีย...ก็มาอาศัยด้วยเพื่อเรียนหนังสือ...นั่งลุ่มก็ย้ายมาอยู่สรรพากรอำเภอเมืองนครพนม...ก่อนคลอดน้องเกมส์ไม่กี่เดือน...

ไม่มีความคิดเห็น: