นักเรียนในเมืองผู้นำยุคแรกของหมู่บ้าน

เพื่อน ป.4ได้เรียนหนังสือต่อ 4 คน ผู้ชาย 3 หญิง 1...ผู้หญิงเรียนอยู่อำเภอ เราผู้ชายเรียนอยู่จังหวัด...เรากับไอ้อ้วน(ลูกพ่อเหรียญ)อยู่ปิยะไอ้จ่อย(ลูกลุงเรา)อยู่ ร.ร.ส่งเสริม(โรงเรียนราษฎร์) 3 ปี มศ.1-มศ.3ได้เรียนรู้...ได้ความแตกต่าง...ได้เพื่อนที่หลากหลาย...ทั้งเจ็ก...ลาว...ญวน...ขี้ยา...นักเรียน...นักเลง...นักมวย...เด็กเกเด็กเรียน...ลูกข้าราชการชั้นผู้ใหญ่...ลูกกรรมกรสามล้อ...ลูกเมียเช่าฝรั่ง...ฯลฯ...คบได้หมด...อยู่ มศ.2 เราดูดยาซองเป็นเราอยู่กับน้า...(น้องแม่)น้าเราทำงานแค้มป์ทั้งผัวทั้งเมีย...น้าชายทำงานเป็นผสมเหล้า(บาร์เทนเดอร์)น้าหญิงทำงานเสริฟตอนกลางคืน...กลับมาบ้านน้าแกจะวางเงินเหรียญ 5 เหรียญ 2 (เซน)ไว้บนตู้เย็น...แกบอกว่าก่อนไปโรงเรียน...หยิบเอาเลย...เรามีเงินฝรั่งใช้ไม่ขาดมือ...บางวันหยิบเอาซองบุหรี่มาร์โบโล...ซาเล็ม...ของแกไปด้วย...เราไม่ได้สูบนะเอาไปฝากเพื่อน...แต่หลายครั้งเข้า...เราสูบเอง...สูบกันในห้องน้ำ...รู้สึกมันท้าทาย...รู้สึกว่ามันโก้...ความเป็นหนุ่ม...ถูกยอมรับจากเพื่อน...เท่ห์อย่าบอกใคร...จากบุหรี่...เราเรียนยัดไส้กัญชาขายให้ฝรั่ง...มวนละ 10 บาท ...เรามีเงินใช้ไม่ขาดมือ...เราดูดกัญชา...กินเบียร์ ดึ่มเหล้ากับเมียเช่าฝรั่ง...เรารู้จักเมียจีไอ..เขาสอนภาษาอังกฤษเรา...เขาพูดกับฝรั่งเวลาจะหาเงินว่า...เฮ้ บักจอน...ยูสลีบออนไอ(เอามือประกบกัน)แงบ แง๊บ แง๊บ ฟายเทนบาท โนทอน...สำเนียงลาวปนฝร้ง...บักจอนพยักหน้าหงึกๆด้วยความเข้าใจ...ส่วนเรางงเพราะครูภาษาอังกฤษไม่ได้สอนอย่างนี้...เราจบมศ.3ด้วยความทรหดดีที่ไม่ได้เรียนเป็น%...แต่เรียนเป็นเกรด...และไม่ได้เรียนร่วมกับเพื่อนเก่า มศ 1-3เปลี่ยนห้องเปลี่ยนเพื่อนตลอด...