0000วันที่ 10 พฤษภาคม เวลา 10.00 น. ปี 49 ที่ชั้น 10 ณ อาคารศรีจุลทรัพย์... ที่ทำการคณะกรรมการการเลือกตั้ง วัน เวลา ชั้นที่จะขึ้นไปรับหนังสือรับรองชั่งตรงกันและเป็นมงคลยิ่งคือเลข 10... ผมโทรบอกพี่มานิต พูลศิลป์ ซึ่งเป็นพี่ชายลูกลุงที่มาทำงานอยู่ กกต. คนบ้านศรีเวินชัยด้วยกัน...ล่วงหน้าแล้วทุกอย่างจึงราบรื่น รวดเร็ว พี่นิตโผเข้าสวมกอดน้องชายตะโกนโวกเวกอวดเพื่อน น้องผมๆๆๆๆๆมันเป็น สว.นครพนม แน่นอนจริงๆโว้ย...
0000รับหนังสือรับรองเสร็จมุ่งตรงไปอาคารรัฐสภา... เพื่อรายงานตัวเข้ารับตำแหน่ง เดินขึ้นตึกอาคารวุฒิสภาด้วยความทรนงองอาดสมมาดผู้ทรงเกียรติจากนครพนม... มีผู้หญิงรูปร่างดีสวมเครื่องแบบตรวจราชการของสภาเดินตรงเข้ามาพร้อมยกมือไหว้รายงานตัวว่า..." ดิฉันผอ.สำนักประชาสัมพันธ์สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภาชื่อจิตติเทวี ตติยรัตน์ คนนครพนมค่ะ"... ผมอึ้งและตั้งคำถาม... "เป็นอะไรกับอาจารย์ทวีและพี่นูญครับ"... "อ๋อ คุณพ่อ และพี่ชายค่ะ"...(อาจารย์ทวี ตติยรัตน์ อดีตอาจารย์โรงเรียนปิยะมหาราชาลัยที่ผมเป็นลูกศิษย์เคยเรียนวิชาพลศึกษามากับท่าน... ส่วนพี่นูญคือปลัดนูญ...เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น...ธเทวินทร์ ตติยรัตน์ ปลัดอาวุโสอำเภอเมืองนครพนม ต่อมาได้เป็นนายอำเภอโพนสวรรค์)..."ดิฉันขออนุญาตกลัดดอกไม้ต้อนรับท่านในสองสถานะนะค่ะ...1.ขอต้อนรับและแสดงความยินดีกับท่านในฐานะสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภาค่ะ...และ2.แสดงความยินดีกับท่านที่เป็นศิษย์เก่าปิยะด้วยกันและดีใจแทนคนนครพนมที่ได้ตัวแทนอย่างท่านมาเป็นสว.ค่ะ"...ช่างเป็นคำพูดที่รื่นหูฟังดูน่าปลื้มและหลงไหล...แต่ในใจคิดว่าคนเราจะโชคดี...ถึงเวลาดวงจะดีมันดีไปหมด...ไปกกต.ได้พบพี่ชาย...เป็นญาติและคนบ้านเดียวกัน...มาสภา...มีคนบ้านเดียวกันเป็นญาติกันทางสังคมเป็นลูกหลานพระยาศรีโคตรเหมือนกัน...นั่นเป็นสัญญาณใจให้คิดเสมอว่า...ต่อไปนี้เราเป็นคนสาธารณะอยู่ในสายตาของทุกคน...ต้องตั้งใจทำงานให้เต็มที่อย่าให้พี่น้องนครพนมและคนทั่วไปผิดหวัง..."ในฐานะสว.นครพนมและดิฉันเป็นผอ.สัมนักประชาสัมพันธ์ขอเรียนเชิญท่านไปออกอากาศรายการเสียงจากรัฐสภา...เชิญทางนี้ค่ะ"...
0000"กราบเรียญพี่น้องประชาชนและท่านผู้ฟัง...ที่กำลังฟังรายการสดของรัฐสภาอยู่ในขณะนี้กระผมนายอารมณ์ เวียงด้าน สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดนครพนม...เป็นวันแรกและเป็นครั้งแรกที่ได้มาออกรายการสดของคลื่นวิทยุเสียงจากรัฐสภา ก่อนอื่นต้องขอกราบขอบพระคุณพี่น้องชาวจังหวัดนครพนม...ที่ให้โอกาสกระผมมาทำหน้าที่แทนพี่น้องในตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภา ซึ่งเป็นตำแหน่งอันทรงเกียรติ...ผมขอให้คำมั่นสัญญาต่อพี่น้องประชาชนว่าผมจะทำงานตามกรอบของอำนาจหน้าที่...ให้ดีที่สุด...ผมยังต้องการกำลังใจ...ข้อเสนอแนะ...เพื่อช่วยกันแก้ปัญหา...ให้กับพี่น้อง...โปรดอย่าทิ้งผมให้ทำงานอย่างโดดเดี่ยว...อย่าคิดและนึกเอาว่าปัญหาต่างๆผมจะแก้ไขคนเดียวได้สำเร็จ...ต้องอาศัยทุกคนช่วยคิดช่วยทำ...เพราะตำแหน่งวุฒิสภาเป็นตำแหน่งของทุกคน...อะไรที่เป็นประโยชน์กับชาวนครพนมโปรดได้แนะนำ...อะไรที่คิดว่าไม่เหมาะไม่ควร...ให้บอกให้สอนผมด้วยเพราะผมสำนึกอยู่เสมอว่าผมคือลูกหลานของท่าน"...
วันพุธที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2554
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น