วันพุธที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

สว.สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดนครพนม....

0000ตั้งแต่23 มิถุนายน 2547 ถึง26 มีนาคม 49 เพลิดเพลินกับงานใหม่...ไม่ถึงสองปีการได้รู้จักคนได้แสดงฝีมือ...ในตำแหน่งรองนายก อบจ.นครพนมที่กินพื้นที่ทำงานทั้งจังหวัด...ผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผู้นำท้องที่...หัวหน้าส่วนราชการ ที่ได้ประสานกันตามบทบาทหน้าที่และภาระของงานที่เกี่ยวข้องกัน...เริ่มเข้าใจ เริ่มเรียนรู้ ทำงานเข้าขา...ชีวิตเล่นตลกอีกแล้ว...
ooooปี 2549 มีการสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาครั้งที่สอง ของรัฐสภาไทยตามรัฐธรรมนูญ ปี 2540 ....ในชีวิตไม่เคยใฝ่ฝันไม่เคยคิดการใหญ่...ขนาดที่จะไปนั่งในรัฐสภา ได้นั่งสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม ที่มีเพื่อนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม(ส.อบจ)ทั้งจังหวัดที่คอยให้การสนับสนุนและทำงานร่วมกัน ถือว่าสุดยอดแล้วในชีวิตนี้...เพราะครูทั้งจังหวัดก็มีเราหนึ่งเดียวเท่านี้แหละที่มีโอกาสได้นั่งสภาอันทรงเกียรตินี้...ด้วยความที่เป็นทีมการเมืองพรรคไทยรักไทยนครพนม...ใครจะสมัครตำแหน่งไหน...ขอให้เป็นทีมงานต้องมีเราไปปรากฎตัวบนเวทีหาเสียง...เป็นโฆษก...เป็นพิธีกรควบคุมเวที...เป็นตัวชงเรื่องในทีมปราศรัยมือฉมังของทีมไทยรักไทยนครพนม...เราจะเด่นกว่าผู้สมัครในทุกเวทีบางคนบอกว่าเราคือผู้สมัคร...คุณหญิงพันธ์เครือ ยงใจยุทธ ภริยา ฯพณฯพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ อดีตนายกรัฐมนตรี คนที่ 22 ของประเทศไทย คือผู้ที่ทีมงานคาดหวังและมุ่งมั่นตั้งใจให้สมัครรับเลือกต้งเป็น สว.นครพนม...เราร่วมเดินทางไปปรากฎกายทุกที่ที่คุณหญิงหลุยส์ อยากได้คะแนนจากชาวบ้าน...แต่ถึงวันสมัคร...คุณแม่หลุยส์ไม่ยอมสมัคร เหตุผลสั้นๆ...พ่อไม่ให้ลง...ไม่มีใครรู้เหตุและผลของพ่อใหญ่จิ๋ว...พ่อใหญ่ของคนอีสานใครก็ไม่กล้าถาม...
ppppเบอร์ 14 คือหมายเลขสุดท้ายของผู้สมัครทั้งหมด และเป็นวันสุดท้ายของการสมัครในวันที่ 27 มีนาคม 2549 เบอร์13 เป็นของประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนมคุณนายแก็ส ศรีภริยาของส.ส.ไพจิต ศรีวรขาน ผู้แทนหลายสมัยของนครพนม นางสุจินดา ศรีวรขาน เลข14 นายอารมณ์ เวียงด้าน รองนายกอบจ.นครพนม ที่คนทั่วไปให้ฉายาว่า สิงห์เหนือ เสือใต้ หลังจากได้เบอร์เรียบร้อยทีมงานทั้งเหนือใต้ตกลงกันว่า ให้ทุกคนต่างหาคะแนน เขตใต้ช่วยเบอร์ 13 ส่วน 14 เขตเหนือช่วนกันอุ้ม
นนนนนโลกนี้ไม่มีอะไรฟรี...ไม่มีอะไรจะได้มาง่ายๆ...ครูแก้ว ส.ส.ศุภชัย โพธิ์สุ หัวหน้าทีมของหมายเลข 14 สั่งทีมงานทุกอำเภอลุยเต็มที่...เราและญาติพี่น้องมีหน้าที่เดินแจกบัตรแนะนำตัวอย่างเดียว หาเสียง สว.ไม่มีการปราศรัยแต่ทีมงานทางการเมืองจัดเตรียมคนไว้ให้...เราจะไปปรากฎกายโดยบังเอิญ...ไปพบทีมงานพบชาวบ้านตามจุดต่างๆของแต่ละอำเภอ...การที่เรามีทีมงานที่เข้มแข็ง...แกนนำที่มุ่งมั่นตั้งใจ..ทำให้เรามีกำลังใจ...ออกบ้านเข้าเข้าบ้านดึก มีทั้งอุปสรรคมีทั้งความท้อแท้...ผสมกับความอยากชนะจิตตั้งมั่นใครนัดให้ไปพบ...ไปพูดคุย...เราไปทั้งนั้น...เพราะกระแสตอบรับจากชาวบ้านเป็นยาวิเศษขนานแท้...

วันจันทร์ที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

มุ่งมั่นตั้งใจ...ทุ่มเท...และตั้งมั่น...

........วันแรกของการทำงาน...เรามีเพื่อนมีพี่มีน้องเพิ่มขึ้น...งานเพิ่มขึ้น...จากเคยอยู่กับเด็กมาอยู่กับผู้ใหญ่...เคยอยู่กับลูกหลานมาอยู่กับพ่อกับเพื่อน...ไม่เป็นไรที่ไหนก็ได้ขอให้ตั้งใจจริง...ชีวิตที่ท้าทาย...เราใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างท้าทาย...กับความเป็นจริง...ต้องขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ชาว อบจ.ที่ราชการเรียกว่าองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม...อันเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีเครื่องไม้เครื่องมือ...บุคลากรเพียบพร้อมทั้งวัยวุฒิคุณวุฒิ...หลากความคิดหลากประสบการณ์และหลากหลายสถาบัน...เพื่อนใหม่งานใหม่ต่างประสบการณ์เดิมโดยสิ้นเชิง...จังหวะก้าวเดินด้วยความระมัดระวัง บุคลิกเปลี่ยน...ความคิดเปลี่ยน...ประสบการณ์เปลี่ยน แต่ความเป็น ครูไก่ ของคนทั่วไปยังเหมือนเดิม...เป็นคนง่ายๆ ไม่เรื่องมากหัวอ่อนคบง่าย...พูดคุยเสียงดัง...เป็นกันเองทุกเรื่องเหมือนพี่เหมือนน้อง...เราตั้งปณิธานว่าเพื่อนร่วมงานคือ...ญาติ...
.........ทำงานด้วยความสนุก...สุข...และสร้างสมประสบการณ์ในตำแหน่งรองนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม...ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นมากมาย...ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานทั้งประสานกันด้วยส่วนตัวและหน้าที่...ชีวิตล้อเล่นอีกแล้ว...เทวดาขีดทางให้เดินตามลิขิตฟ้า...จากวันที่ 23 มิถุนายน 2547 ที่เข้ารับตำแหน่งตามหนังสือแต่งตั้งโดยนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนมนางมนพร เจริญศรี ...สนุกสนาน มุ่งมั่น ตั้งใจ ทุ่มเท โดยนำเอาประสบการณ์ สภาวะแวดล้อมของครอบครัวที่ให้ความรักความอบอุ่น จากคุณพ่อคุณแม่มา สภาพความเป็นจริงของความที่เป็นลูกนครพนมมาประกอบการทำงาน...งานเดินไปด้วยความชื่นชม...จากฝูงชนที่อยู่เบื้องหลัง...แลไปข้างหน้าด้วยวาดหวัง...