tag:blogger.com,1999:blog-4114090734556276032024-03-13T20:05:19.666-07:00การศึกษา และ ประสบการณ์ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.comBlogger25125tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-30245998400895939572011-10-17T19:51:00.000-07:002011-10-17T19:51:41.088-07:00ดีใจ...จะได้รู้จักคนที่สุดยอดของประเทศไทย...<span style="color: black;"><span style="color: white;">0000</span>ได้รับหนังสือจากสำนักงานวุฒิสภา...โดยร่วมมือกับสถาบันพระปกเกล้าฯว่าในวันที่ 18-19 -20 กันยายน 2549 จะจัดสัมมนาสมาชิกวุฒิสภาใหม่ที่รับรองแล้ว จำนวน 180 คน ที่จังหวัดชลบุรี โรงแรมจอมเทียนบีช...ดีใจ...ปลื้มใจ...เพราะรอมานานมากแล้ว...อยากมีเพื่อน สว. อยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้...อยากเห็นผู้นำที่ฝ่าด่านการเลือกตั้งของแต่ละจังหวัดมาแล้ว...โดยเฉพาะพระเอกในดวงใจท่านสมบัติ เมทะนี สว.กรุงเทพฯ ท่านกล้าณรงค์ จันทิก ผู้มีบทบาทมากมายในสังคมขณะนี้...ท่านสมัคร สุนทรเวช อดีตหัวหน้าพรรคประชากรไทย อดีตผู้ว่ากทม.ฯลฯ...และใครอีกหลายคน...</span>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-3458143615844683652011-01-30T18:53:00.000-08:002011-10-17T19:34:22.520-07:00อำนาจหน้าที่...ของวุฒิสภา...<span class="Apple-style-span" style="color: white;">000</span> เอกสาร...คู่มือ...ระเบียบกฎหมาย...บทบาทอำนาจหน้าที่...สิทธิประโยชน์...สมุดบันทึก...ทำเนียบสมาชิกวุฒิสภา...ฯลฯ...บรรจุเต็มในกระเป๋าหนังสีดำใบใหญ่...หิ้วออกจากสภาหลังเสร็จสิ้นกระบวนการรายงานตัว...ดุสิตคอนโดคือที่หมาย...ที่ลูกสาวทั้งสามคนรออยู่ท่ีห้องแล้ว(พี่ขวัญ..พี่กอล์ฟ..น้องเกมส์)เพื่อใช้เงินเดือนเดือนแรกของสว.นครพนม...ซื้อของเข้าบ้าน(เข้าห้องเช่า)โทรทัศน์..พัดลม...ตู้เย็น...ถ้วยโถโอชาม...เมนูยาวเป็นหางว่าว...สุดแท้แต่ลูกๆเขาอยากได้...เพราะลูกเขาเป็นคนกรุงเทพผมเป็นคนบ้านนอกเขารู้ดีว่าอะไรจำเป็นบ้าง...โทรทัศน์ ...พัดลม ตู้เย็น...ถ้วยโถ โอชาม...จัดซื้อหาหมดไปร่วมแสน...เงินเดือนตกเบิกตั้งแต่ 19 เมษายนเป็นต้นมาถึง 10 พฤษภาคม แทบหมดในตอนจ่ายเงิน...จัดห้องพักเรียบร้อยลูกๆเบิกบานสำราญใจที่มีพ่อ สองคน...เป็นทั้ง ส.ส.และส.ว.นครพนม ครูแก้ว...กับครูไก่ คนลุ่มน้ำสงคราม....<br />
<span style="background-color: white; color: white;">ขณะ</span><span style="background-color: blue; color: white;">รอ....อีกหลายเดือน...</span>ก็ยังไม่ได้ทำหน้าที่....เพราะ กกต.ประกาศรับรองผลไม่ครบ จังหวัดนครพนม แม่แก็ส...สุจินดา ศรีวรขาน...เบอร์ 13 ก็ยังมีเรื่องร้องเรียนไม่จบต้องหาหลักฐานไปหักล้าง...ขณะที่รอพรรคพวกอีก 20 คน ทางสำนักงานวุฒิสภาร่วมกับสถาบันพระปกเกล้าฯอันถือว่าเป็นหน่วยงานพี่เลี้ยง....ได้จัดกรอบกระบวนการให้ความรู้กับสว.ใหม่ที่รับรองแล้ว...ให้มีความรู้...รู้บทบาทอำนาจหน้าที่...กฎ...กติกา...ในการทำหน้าที่ทุกสัปดาห์ สว.ใหม่ต้องได้มารู้จักกัน...ก่อนทำหน้าที่จริง...<span class="Apple-style-span" style="color: white;">อกสาร</span>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-70333296240506505232011-01-26T19:50:00.000-08:002011-01-30T18:20:17.820-08:00รัฐสภาไทย...สถานที่ของผู้ทรงเกียรติ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPUY6fgUH8V7kzaYco8sWD2qcjp_g30Uohc__tQ5L2tSvGgs3mHPOZt4PKZSnucGhyphenhyphentnOEGXVmR_oSG2qRv81U7Wg4gPRXh3W82uixltMF3dk1nkQUXbKuR4T-mYjGcr2VUZNBfYXwcJIy/s1600/%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25A5%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A3%25E0%25B9%2580%25E0%25B8%25A5%25E0%25B8%25B7%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%2595%25E0%25B8%25B1%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B4%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%25A7%25E0%25B8%25B8%25E0%25B8%2592%25E0%25B8%25B4%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%25A0%25E0%25B8%25B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPUY6fgUH8V7kzaYco8sWD2qcjp_g30Uohc__tQ5L2tSvGgs3mHPOZt4PKZSnucGhyphenhyphentnOEGXVmR_oSG2qRv81U7Wg4gPRXh3W82uixltMF3dk1nkQUXbKuR4T-mYjGcr2VUZNBfYXwcJIy/s320/%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25A5%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A3%25E0%25B9%2580%25E0%25B8%25A5%25E0%25B8%25B7%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%2595%25E0%25B8%25B1%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B4%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%25A7%25E0%25B8%25B8%25E0%25B8%2592%25E0%25B8%25B4%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%25A0%25E0%25B8%25B2.jpg" width="226" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: white;">0000</span>วันที่ 10 พฤษภาคม เวลา 10.00 น. ปี 49 ที่ชั้น 10 ณ อาคารศรีจุลทรัพย์... ที่ทำการคณะกรรมการการเลือกตั้ง วัน เวลา ชั้นที่จะขึ้นไปรับหนังสือรับรองชั่งตรงกันและเป็นมงคลยิ่งคือเลข 10... ผมโทรบอกพี่มานิต พูลศิลป์ ซึ่งเป็นพี่ชายลูกลุงที่มาทำงานอยู่ กกต. คนบ้านศรีเวินชัยด้วยกัน...ล่วงหน้าแล้วทุกอย่างจึงราบรื่น รวดเร็ว พี่นิตโผเข้าสวมกอดน้องชายตะโกนโวกเวกอวดเพื่อน น้องผมๆๆๆๆๆมันเป็น สว.นครพนม แน่นอนจริงๆโว้ย...<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">0000</span>รับหนังสือรับรองเสร็จมุ่งตรงไปอาคารรัฐสภา... เพื่อรายงานตัวเข้ารับตำแหน่ง เดินขึ้นตึกอาคารวุฒิสภาด้วยความทรนงองอาดสมมาดผู้ทรงเกียรติจากนครพนม... มีผู้หญิงรูปร่างดีสวมเครื่องแบบตรวจราชการของสภาเดินตรงเข้ามาพร้อมยกมือไหว้รายงานตัวว่า..." ดิฉันผอ.สำนักประชาสัมพันธ์สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภาชื่อจิตติเทวี ตติยรัตน์ คนนครพนมค่ะ"... ผมอึ้งและตั้งคำถาม... "เป็นอะไรกับอาจารย์ทวีและพี่นูญครับ"... "อ๋อ คุณพ่อ และพี่ชายค่ะ"...(อาจารย์ทวี ตติยรัตน์ อดีตอาจารย์โรงเรียนปิยะมหาราชาลัยที่ผมเป็นลูกศิษย์เคยเรียนวิชาพลศึกษามากับท่าน... ส่วนพี่นูญคือปลัดนูญ...เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น...ธเทวินทร์ ตติยรัตน์ ปลัดอาวุโสอำเภอเมืองนครพนม ต่อมาได้เป็นนายอำเภอโพนสวรรค์)..."ดิฉันขออนุญาตกลัดดอกไม้ต้อนรับท่านในสองสถานะนะค่ะ...1.ขอต้อนรับและแสดงความยินดีกับท่านในฐานะสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภาค่ะ...และ2.แสดงความยินดีกับท่านที่เป็นศิษย์เก่าปิยะด้วยกันและดีใจแทนคนนครพนมที่ได้ตัวแทนอย่างท่านมาเป็นสว.ค่ะ"...ช่างเป็นคำพูดที่รื่นหูฟังดูน่าปลื้มและหลงไหล...แต่ในใจคิดว่าคนเราจะโชคดี...ถึงเวลาดวงจะดีมันดีไปหมด...ไปกกต.ได้พบพี่ชาย...เป็นญาติและคนบ้านเดียวกัน...มาสภา...มีคนบ้านเดียวกันเป็นญาติกันทางสังคมเป็นลูกหลานพระยาศรีโคตรเหมือนกัน...นั่นเป็นสัญญาณใจให้คิดเสมอว่า...ต่อไปนี้เราเป็นคนสาธารณะอยู่ในสายตาของทุกคน...ต้องตั้งใจทำงานให้เต็มที่อย่าให้พี่น้องนครพนมและคนทั่วไปผิดหวัง..."ในฐานะสว.นครพนมและดิฉันเป็นผอ.สัมนักประชาสัมพันธ์ขอเรียนเชิญท่านไปออกอากาศรายการเสียงจากรัฐสภา...เชิญทางนี้ค่ะ"...<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: white;">0000</span>"กราบเรียญพี่น้องประชาชนและท่านผู้ฟัง...ที่กำลังฟังรายการสดของรัฐสภาอยู่ในขณะนี้กระผมนายอารมณ์ เวียงด้าน สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดนครพนม...เป็นวันแรกและเป็นครั้งแรกที่ได้มาออกรายการสดของคลื่นวิทยุเสียงจากรัฐสภา ก่อนอื่นต้องขอกราบขอบพระคุณพี่น้องชาวจังหวัดนครพนม...ที่ให้โอกาสกระผมมาทำหน้าที่แทนพี่น้องในตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภา ซึ่งเป็นตำแหน่งอันทรงเกียรติ...ผมขอให้คำมั่นสัญญาต่อพี่น้องประชาชนว่าผมจะทำงานตามกรอบของอำนาจหน้าที่...ให้ดีที่สุด...ผมยังต้องการกำลังใจ...ข้อเสนอแนะ...เพื่อช่วยกันแก้ปัญหา...ให้กับพี่น้อง...โปรดอย่าทิ้งผมให้ทำงานอย่างโดดเดี่ยว...อย่าคิดและนึกเอาว่าปัญหาต่างๆผมจะแก้ไขคนเดียวได้สำเร็จ...ต้องอาศัยทุกคนช่วยคิดช่วยทำ...เพราะตำแหน่งวุฒิสภาเป็นตำแหน่งของทุกคน...อะไรที่เป็นประโยชน์กับชาวนครพนมโปรดได้แนะนำ...อะไรที่คิดว่าไม่เหมาะไม่ควร...ให้บอกให้สอนผมด้วยเพราะผมสำนึกอยู่เสมอว่าผมคือลูกหลานของท่าน"...ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-11181349332239408032010-10-18T00:03:00.000-07:002010-11-02T22:35:10.953-07:00บทบาทสมาชิกวุฒิสภา.....<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuDbWMY68vjyvBb30UPLkforGkIsE4T9Qxr1ZMXul_HS5aMSKVnmdTOQYox4cMPX-jPPL5mYHwctmytLIWMYpdJzBm5HYUkYcL-qTWZwHOSpT24fBbLWzVtRGx6qxj4JZnE4EkjjpkrY6N/s1600/%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%8A%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%87.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 142px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuDbWMY68vjyvBb30UPLkforGkIsE4T9Qxr1ZMXul_HS5aMSKVnmdTOQYox4cMPX-jPPL5mYHwctmytLIWMYpdJzBm5HYUkYcL-qTWZwHOSpT24fBbLWzVtRGx6qxj4JZnE4EkjjpkrY6N/s200/%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%8A%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%87.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5535192712178653762" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPUY6fgUH8V7kzaYco8sWD2qcjp_g30Uohc__tQ5L2tSvGgs3mHPOZt4PKZSnucGhyphenhyphentnOEGXVmR_oSG2qRv81U7Wg4gPRXh3W82uixltMF3dk1nkQUXbKuR4T-mYjGcr2VUZNBfYXwcJIy/s1600/%E0%B8%9C%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%B8%E0%B8%92%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%A0%E0%B8%B2.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 142px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPUY6fgUH8V7kzaYco8sWD2qcjp_g30Uohc__tQ5L2tSvGgs3mHPOZt4PKZSnucGhyphenhyphentnOEGXVmR_oSG2qRv81U7Wg4gPRXh3W82uixltMF3dk1nkQUXbKuR4T-mYjGcr2VUZNBfYXwcJIy/s200/%E0%B8%9C%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%B8%E0%B8%92%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%A0%E0%B8%B2.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5535192467262869170" /></a><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPbinSftfJsDaAtVbtc3eAtfhrA2BwPBe03FwICExcoeGeDrNhBLcYZPzXqbQx8MrtTJLX3UkAEsQ9t8Plfe75iejgBeKF3nBHDNie3Y4rKwNJAxgACM5ZDYCuQbosgylPH93IVBhemL6Y/s200/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A8%E0%B8%9C%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%B8%E0%B8%92%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%A0%E0%B8%B2.jpg" style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 142px; height: 200px;" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5535192180918868562" />เวลาประมาณ บ่ายโมงเศษของวันที่ 8 พฤษภาคม 2549 ท่านศักดา สืบไกรสร ผู้อำนายการการเลือกตั้งประจำจังหวัดนครพนม ได้แจ้งทางโทรศัพท์ว่าขณะนี้ คณะกรรมการการเลือกตั้งได้มีมติในการประชุม ครั้งที่ 51/2549 เมื่อวันที่30 เมษายน 2549 และ ครั้งที่ 54/2549 เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม 2549 ได้ประกาศผลการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาจำนวน 109 คนและมีเราด้วยในจำนวนนั้น ให้ไปรับหนังสือที่ กกต.จังหวัด เพื่อเดินทางเข้ารายงานตัวกรุงเทพในวันที่10พฤษภาคมนี้<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>หลังจากโทรศัพท์สิ้นเสียงจากปลายสาย ...ในสมองที่หนักอึ้งมานานวันเพราะความคิดสับสนขัดแย้ง...ว่าเราไม่เคยคิดชั่วไม่เคยคิดทำเรื่องนอกรีตผิดกฎหมายเลือกตั้ง...เราต้องบริสุทธิ์...เราต้องได้รับมติเห็นชอบจาก กกต.เหมือนยกสิ่งที่แบกหนักตลอดชีวิตออกจากตัว...เมื่อได้รับข่าวดีครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-28691159023719844882010-09-07T02:22:00.000-07:002010-09-28T19:48:59.731-07:00สว.ที่อายุสั้นที่สุดในประเทศไทย...<img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 305px; DISPLAY: block; HEIGHT: 353px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5514391446158495266" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFM1sf5WmX9qsEue-VcRpJMpNuUiBK2iJJAD6Fw-gkJTpzGh_gOMOTSY_arQ4YtUJJXHKsJMIqT6N4cPsDgNjXJpEZmcngY9LE5NqPW6dcGBr3tSUEf-yJzuZHnFYLSWFYslS4u1t9FtRh/s400/picture1.jpg" /><br /><div><div><span style="color:#ffffff;"><span style="color:#000000;"></span>00000</span><span style="color:#3366ff;">พลเอกจารุภัทร เรืองสุวรรณ</span> กรรมการการเลือกตั้ง ปฏบัติหน้าที่แทนกรรมการการเลือตั้ง... กู้ชีวิต กู้เกียรติภูมิศักดิ์ศรี...และความบริสุทธิ์...ออกหนังสือรับรองการได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภา...เลขที่ 62/2549 ความว่า...หนังสือฉบับนี้ให้ไว้เพื่อรับรองว่า <span style="color:#ff0000;">นายอารมณ์ เวียงด้าน</span> ได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภาเขตเลือกตั้งจังหวัด<span style="color:#ff0000;">นครพนม </span>ในการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภา เมื่อวันที่ <span style="color:#009900;">19 เมษายน 2549</span> ให้ไว้ ณ วันที่ <span style="color:#ff0000;">9 พฤษภาคม พ.ศ.2549</span>...มันคือใบการันตีว่าประชาชนจังหวัดนครพนมได้ลูกหลานจริงๆ...เป็นตัวแทนสมปรารถนา...ที่รอคอยมาหลายวัน...และนั่นคือเครื่องหมายประกาศว่า...ครูไก่...อารมณ์ เวียงด้าน...ลูกบ้านศรีเวินชัย คือตัวแทนของจังหวัดนครพนม...ที่จะไปทำงานให้ประเทศไทย...อำนาจ...วาสนา...มาถึงแล้ว ครูไก่ เอ๋ย...เหลือแต่ฝีมือและหน้าที่...ที่จะต้องแสดงออกมาให้ประจักษ์กับสายตาและ...ความหวังของผู้คน...ความที่เป็นคนบ้านนอกมีความมุ่งมั่น.. เติบโตมากับสภาพแวดล้อมของสังคมชนบทที่อบอุ่นเอื้ออาทร... พ่อที่เป็นครูมีความสนิทสนมกันมาก... พ่อเป็นคนดีของสังคมเป็นที่นับถือและเชิดชูของชาวบ้าน...พ่อจะสอนทุกเวลานาทีของการครองตน...ครองคน...ไม่ว่าเวลาไปหาปลากับพ่อ...เราเป็นคนพายเรือแจวเรือพ่อจะเป็นคนใส่เบ็ด...ใส่มอง(ตาข่ายดักปลา,อวน)...ทอดแห...อยู่หัวเรือ...พ่อจะให้ความรัก ความอ่อนโยน พ่อจะไม่พูดมากแต่พ่อจะสอนเรื่อยๆสอนทุกเรื่องที่เกี่ยวพันในแต่ละวัน...วันนี้ไม่มีพ่อ...มีแต่คำบอกสอนของพ่อที่ก้องอยู่ในหู...ลูกต้องเป็นคนดี...รู้จักบุญคุณคน...รู้จักความดีความชั่วแยกมันให้ออก...ทำอะไรทำให้ดีที่สุด...ให้สนุกกับงานที่ทำ...อย่าทำเพราะหวังสิ่งตอบแทน...ลาภที่ไม่ควรได้อย่าไปเกี่ยวข้อง...ต้องรู้จักบาปบุญคุณโทษ...ให้ซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่นทั้งต่อหน้าและลับหลัง...ใหอดทนและเสมอต้นเสมอปลาย...พ่อไม่อยู่...เรายังมีแม่...มีญาติพี่น้อง...มีผู้มีพระคุณที่มอบโอกาสให้กับชีวิตเรา...และเราจะไม่ลืมคำของพ่อ...เราตั้งใจอย่างนั้น..</div></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-59192205790036954972009-10-13T20:11:00.000-07:002010-10-18T00:15:52.366-07:00สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดนครพนม<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTRhSlrdfNVWEIIQvvjppl-xvrTCdQRK0nzUeQCPNVgiZs6GSrscYk5MQNblHdlvZ_hrcH5kifyFAAn3vi9eKAxzq1ZVl1YlgMJJ5b95keQymf4qN3I2JHP04Rhy4DeS-mnfU6gGsf5GPs/s1600-h/front.JPG"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 174px; FLOAT: left; HEIGHT: 222px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415745397176507074" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTRhSlrdfNVWEIIQvvjppl-xvrTCdQRK0nzUeQCPNVgiZs6GSrscYk5MQNblHdlvZ_hrcH5kifyFAAn3vi9eKAxzq1ZVl1YlgMJJ5b95keQymf4qN3I2JHP04Rhy4DeS-mnfU6gGsf5GPs/s320/front.JPG" /></a> <div><div><div><span style="color:#ffffff;">0000</span>จะเป็นฟ้าลิขิตหรือวงจรวิถีชีวิตขีดเส้นให้เดินตามนั้น....ลูกครูพา...ลูกยายหวล...หลานตาด่อง..ยายเหรียญ...โตมากับท้องนาและคุ้งน้ำสงคราม...จะได้รับเสียงสวรรค์จากพ่อแม่พี่น้องชาวจังหวัดนครพนม...ให้รับเกียรติเป็นตัวแทนไปดำรงคตำแหน่งอันทรงเกียรติ...ที่คนทั้งหลายใฝ่ฝันแต่ไปไม่ถึงฝัน...ชีวิตเราก็เหมือนฝัน...ฝันที่ไม่ใช่กลางแดดฝันลมๆแล้งๆแต่เป็นฝันที่เป็นจริง...ฝันที่สัมผัสได้ด้วยความจริง...คะแนนที่ไดรับฉันทานุมัติถึงแม้ไม่มากมายแต่ผลของมันช่างมีความหมายต่อชีวิตลูกบ้านนอกอย่างมากมาย..นายอารมณ์ เวียงด้าน เบอร์14 ได้ 47,639 คะแนน เป็นอันดับที่สองของผู้สมัครทั้ง 14 คน นำความฉงนสนเท่มาให้คนทั่วทั้งจังหวัดสงสัยว่า...มันเป็นไปได้อย่างไร...และมันเป็นใครที่บังอาจหักปากกาเซียนทางการเมือง...ของคนเมืองนี้ลงอย่างไม่มีตำราเล่มใดเขียนไว้...เสียงวิพากษืวิจารณ์...เสียงชม...เสียงก่นด่าของผู้เล่นพนันได้เสีย...มันช่างเป็นสิ่งมหัสจรรย์ที่ประวิติศาสตร์ต้องจารึกว่า...คนที่มีความมุ่งมั่นตั้งใจ...ทำงานแบบทุ่มเท..ไม่เห็นแก่ค่าตอบแทนใด..นอกจากทำเพราะรักในบ้านเกิด...ศรัทธาในงานที่ตัวเองทำ...ทุ่มเทสรรพกำลังที่มีตามอำนาจหน้าที่ที่ได้มา...ตอบสนองบุญคุณที่พี่น้องมอบหมายให้ด้วยความเต็มใจ...ผลที่ได้คือชัยชนะ...ประกอบกับศรัทธามหาชน...และพลังของทีมงาน ส.อบจ.นครพนม แกนนำทางการเมืองทุกหมู่บ้าน...โดยเฉพาะครูแก้ว...เพื่อนรัก ที่ช่วยผลักดันจนได้รับ...พลังศรัทธานั้นมา...แต่จะเอาไรแน่กับชีวิตที่มีลิขิตฟ้าลิขิตสวรรค์คอยบังคับและบงการอยู่เบื้องหลัง...ได้ชัยชนะมามาว่ายากแล้วการที่จะได้รับแต่งตั้งยังยากกว่า...เพราะถูกกำกับด้วยคนที่เรียกตัวเองว่า..กกต.(คณะกรรมการการเลือกตั้ง)หรือคณะที่คอยควบคุมการเลือกตั้งให้เป็นไปด้วยความยุติธรรม...บุคคลสาธารณะย่อมอยู่ในสายตาของคนทั่วไป...ขณะที่มีการสืบสวนสอบสวนข้อเท็จ...ข้อจริงบางอย่างที่ฝ่ายแพ้รุมฟ้องว่าเราทำผิดกฏหมายเลือกตั้ง...เพื่อนฝูง...ญาติมิตร...คนสนิทคนไม่สนิทไกล้ใกล...ต่างอยากรู้จัก สว.คนใหม่...มีคนเข้าออกบ้านไม่ขาดสาย...ฮึ.ฮึ.นี่แหละอำนาจ...</div></div></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-19491613576205060462009-05-27T23:50:00.000-07:002009-10-13T20:00:54.803-07:00สว.สมาชิกวุฒิสภาจังหวัดนครพนม....<div align="justify"><span style="color:#ffffff;">0000</span>ตั้งแต่23 มิถุนายน 2547 ถึง26 มีนาคม 49 เพลิดเพลินกับงานใหม่...ไม่ถึงสองปีการได้รู้จักคนได้แสดงฝีมือ...ในตำแหน่งรองนายก อบจ.นครพนมที่กินพื้นที่ทำงานทั้งจังหวัด...ผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ผู้นำท้องที่...หัวหน้าส่วนราชการ ที่ได้ประสานกันตามบทบาทหน้าที่และภาระของงานที่เกี่ยวข้องกัน...เริ่มเข้าใจ เริ่มเรียนรู้ ทำงานเข้าขา...ชีวิตเล่นตลกอีกแล้ว...</div><div align="justify"><span style="color:#ff0000;"><span style="color:#ffffff;">oooo</span>ปี 2549</span> มีการสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาครั้งที่สอง ของรัฐสภาไทยตามรัฐธรรมนูญ ปี 2540 ....ในชีวิตไม่เคยใฝ่ฝันไม่เคยคิดการใหญ่...ขนาดที่จะไปนั่งในรัฐสภา ได้นั่งสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม ที่มีเพื่อนสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม(ส.อบจ)ทั้งจังหวัดที่คอยให้การสนับสนุนและทำงานร่วมกัน ถือว่าสุดยอดแล้วในชีวิตนี้...เพราะครูทั้งจังหวัดก็มีเราหนึ่งเดียวเท่านี้แหละที่มีโอกาสได้นั่งสภาอันทรงเกียรตินี้...ด้วยความที่เป็นทีมการเมือง<span style="color:#ff0000;">พรรคไทยรักไทยนครพนม</span>...ใครจะสมัครตำแหน่งไหน...ขอให้เป็นทีมงานต้องมีเราไปปรากฎตัวบนเวทีหาเสียง...เป็นโฆษก...เป็นพิธีกรควบคุมเวที...เป็นตัวชงเรื่องในทีมปราศรัยมือฉมังของทีมไทยรักไทยนครพนม...เราจะเด่นกว่าผู้สมัครในทุกเวทีบางคนบอกว่าเราคือผู้สมัคร...<span style="color:#ff0000;">คุณหญิงพันธ์เครือ ยงใจยุทธ</span> ภริยา <span style="color:#ff0000;">ฯพณฯพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ</span> อดีตนายกรัฐมนตรี คนที่ 22 ของประเทศไทย คือผู้ที่ทีมงานคาดหวังและมุ่งมั่นตั้งใจให้สมัครรับเลือกต้งเป็น <span style="color:#ff0000;">สว.นครพนม</span>...เราร่วมเดินทางไปปรากฎกายทุกที่ที่คุณหญิงหลุยส์ อยากได้คะแนนจากชาวบ้าน...แต่ถึงวันสมัคร...คุณแม่หลุยส์ไม่ยอมสมัคร เหตุผลสั้นๆ...พ่อไม่ให้ลง...ไม่มีใครรู้เหตุและผลของพ่อใหญ่จิ๋ว...พ่อใหญ่ของคนอีสานใครก็ไม่กล้าถาม...</div><div align="justify"><span style="color:#ffffff;">pppp</span>เบอร์ 14 คือหมายเลขสุดท้ายของผู้สมัครทั้งหมด และเป็นวันสุดท้ายของการสมัครในวันที่ 27 มีนาคม 2549 เบอร์13 เป็นของประธานสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนมคุณนายแก็ส ศรีภริยาของส.ส.ไพจิต ศรีวรขาน ผู้แทนหลายสมัยของนครพนม นางสุจินดา ศรีวรขาน เลข14 นายอารมณ์ เวียงด้าน รองนายกอบจ.นครพนม ที่คนทั่วไปให้ฉายาว่า <span style="color:#ff0000;">สิงห์เหนือ เสือใต้ </span><span style="color:#000000;">หลังจากได้เบอร์เรียบร้อยทีมงานทั้งเหนือใต้ตกลงกันว่า ให้ทุกคนต่างหาคะแนน เขตใต้ช่วยเบอร์ 13 ส่วน 14 เขตเหนือช่วนกันอุ้ม</span></div><div align="justify"><span style="color:#ffffff;">นนนนน</span>โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี...ไม่มีอะไรจะได้มาง่ายๆ...ครูแก้ว ส.ส.ศุภชัย โพธิ์สุ หัวหน้าทีมของหมายเลข 14 สั่งทีมงานทุกอำเภอลุยเต็มที่...เราและญาติพี่น้องมีหน้าที่เดินแจกบัตรแนะนำตัวอย่างเดียว หาเสียง สว.ไม่มีการปราศรัยแต่ทีมงานทางการเมืองจัดเตรียมคนไว้ให้...เราจะไปปรากฎกายโดยบังเอิญ...ไปพบทีมงานพบชาวบ้านตามจุดต่างๆของแต่ละอำเภอ...การที่เรามีทีมงานที่เข้มแข็ง...แกนนำที่มุ่งมั่นตั้งใจ..ทำให้เรามีกำลังใจ...ออกบ้านเข้าเข้าบ้านดึก มีทั้งอุปสรรคมีทั้งความท้อแท้...ผสมกับความอยากชนะจิตตั้งมั่นใครนัดให้ไปพบ...ไปพูดคุย...เราไปทั้งนั้น...เพราะกระแสตอบรับจากชาวบ้านเป็นยาวิเศษขนานแท้...</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-51192773381533849242009-05-25T16:14:00.000-07:002009-06-26T05:19:48.578-07:00มุ่งมั่นตั้งใจ...ทุ่มเท...และตั้งมั่น...<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh79KyBdrAbQgayHhB1jkI0kAi67dawS3j1-B3KZbKRtv8WQjCcO7fpBrB_PdqiUFjWaU9Qv6n331Cj862lHQOBqq5SAIaI1o4_TbPCGT7YutXUuStpS6TQIvonPKfrIrLs-MlbllI6bnlq/s1600-h/IMG_0992.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5340006674588712642" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 214px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh79KyBdrAbQgayHhB1jkI0kAi67dawS3j1-B3KZbKRtv8WQjCcO7fpBrB_PdqiUFjWaU9Qv6n331Cj862lHQOBqq5SAIaI1o4_TbPCGT7YutXUuStpS6TQIvonPKfrIrLs-MlbllI6bnlq/s320/IMG_0992.JPG" border="0" /></a> <span style="color:#ffffff;">........</span>วันแรกของการทำงาน...เรามีเพื่อนมีพี่มีน้องเพิ่มขึ้น...งานเพิ่มขึ้น...จากเคยอยู่กับเด็กมาอยู่กับผู้ใหญ่...เคยอยู่กับลูกหลานมาอยู่กับพ่อกับเพื่อน...ไม่เป็นไรที่ไหนก็ได้ขอให้ตั้งใจจริง...ชีวิตที่ท้าทาย...เราใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างท้าทาย...กับความเป็นจริง...ต้องขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ชาว อบจ.ที่ราชการเรียกว่าองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม...อันเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่มีเครื่องไม้เครื่องมือ...บุคลากรเพียบพร้อมทั้งวัยวุฒิคุณวุฒิ...หลากความคิดหลากประสบการณ์และหลากหลายสถาบัน...เพื่อนใหม่งานใหม่ต่างประสบการณ์เดิมโดยสิ้นเชิง...จังหวะก้าวเดินด้วยความระมัดระวัง บุคลิกเปลี่ยน...ความคิดเปลี่ยน...ประสบการณ์เปลี่ยน แต่ความเป็น <span style="color:#ff0000;">ครูไก่ </span>ของคนทั่วไปยังเหมือนเดิม...เป็นคนง่ายๆ ไม่เรื่องมากหัวอ่อนคบง่าย...พูดคุยเสียงดัง...เป็นกันเองทุกเรื่องเหมือนพี่เหมือนน้อง...เราตั้งปณิธานว่าเพื่อนร่วมงานคือ...<span style="color:#ff0000;">ญาติ</span>...<br /><span style="color:#ff0000;">.........ทำงานด้วยความสนุก</span><span style="color:#000000;">...สุข...และสร้างสมประสบการณ์ในตำแหน่งรองนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม...ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นมากมาย...ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานทั้งประสานกันด้วยส่วนตัวและหน้าที่...ชีวิตล้อเล่นอีกแล้ว...เทวดาขีดทางให้เดินตามลิขิตฟ้า...จากวันที่ 23 มิถุนายน 2547 ที่เข้ารับตำแหน่งตามหนังสือแต่งตั้งโดยนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม</span><span style="color:#006600;">นางมนพร เจริญศรี ...สนุกสนาน มุ่งมั่น ตั้งใจ ทุ่มเท โดยนำเอาประสบการณ์</span><span style="color:#000000;"> สภาวะแวดล้อมของครอบครัวที่ให้ความรักความอบอุ่น จากคุณพ่อคุณแม่มา สภาพความเป็นจริงของความที่เป็นลูกนครพนมมาประกอบการทำงาน...งานเดินไปด้วยความชื่นชม...จากฝูงชนที่อยู่เบื้องหลัง...แลไปข้างหน้าด้วยวาดหวัง...</span></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-45734583652271031802009-01-29T04:51:00.000-08:002009-06-26T05:20:06.790-07:00รองนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheG6q_2eaVu5iQmMiu1Dfywey59KntwLMb9OqQVloym7jl_EIBQdm0J4CKykBBSFHltF-7CES7ZDnD2kv38Bh6mhFcMuXpvbxBGzddeVl5gu34aW2-3inKNy0trepef4XwRv0gLCMPIRtq/s1600-h/Untitled-74.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5317046919012296450" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 291px; CURSOR: hand; HEIGHT: 291px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheG6q_2eaVu5iQmMiu1Dfywey59KntwLMb9OqQVloym7jl_EIBQdm0J4CKykBBSFHltF-7CES7ZDnD2kv38Bh6mhFcMuXpvbxBGzddeVl5gu34aW2-3inKNy0trepef4XwRv0gLCMPIRtq/s320/Untitled-74.jpg" border="0" /></a> <span style="color:#ffffff;">0000</span><span style="color:#ff0000;">ใครเคยคิดบ้างไหมว่า.</span>..ชีวิตของครูบ้านนอกที่ไม่ได้มีจุดมุ่งหวังอะไรมากมายในชีวิต...จะได้มานั่งดูแลควบคุม...กำกับสั่งการ...ร้องขอ...และขอร้อง...เพื่อนพ้องน้องพี่ในองค์กรขนาดใหญ่ของจังหวัดนครพนม...ที่มีชื่อเรียกว่าองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม(อบจ.)...และมีการเลือกตั้งตรงครั้งแรกของจังหวัดนครพนม...ที่ผ่านมานั้นผู้บริหารองค์การแห่งนี้มาจากการเลือกตั้งทางอ้อมคือ...การเลือกตั้งสมาชิกสภาจังหวัด(สจ.)แล้ว สจ.มาเลือกกันเองหนึ่งคนเพื่อดำรงตำแหน่งเป็นประธานสภาจังหวัดทำหน้าที่ฝ่ายบริหาร...แล้วเลือก สจ.อีกสองคนเป็นรองประธาน...ก่อนพัฒนามาเป็นตำแหน่งนายก อบจ.แล้วเรียกชื่อสจ.ว่า ส.อบจ.(สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัด) แล้วเปลี่ยนวิธีการได้มาของฝ่ายบริหารใหม่ แยกจากสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดที่มีอยู่เดิม 30 คน ทั้งจังหวัดนครพนม แบ่งเป็น 30 คน 30 เขต ครอบคลุมทั้งจังหวัด ตามจำนวนประชากรของแต่ละอำเภอ...<br /><span style="color:#ffffff;">0000 </span>การเลือกตั้งครั้งแรกของชีวิตที่เรียกว่าสนามการเมืองจริงๆ...ได้เริ่มขึ้นร่วมกับงานที่มี นางมนพร เจริญศรี เป็นผู้สมัครนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดนครพนม นายสมชอบ นิติพจน์ เป็นรองนายกองค์การบริการส่วนจังหวัดนครพนม คนที่ 1 และนายอารมณ์ เวียงด้าน ลูกแม่หวลบ้านศรีเวินชัย เป็นรองคนที่ 2 โดยเราตัดสินใจลาออกจาครู เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2546 หันหลังให้ชีวิตครูที่ได้สร้างสมบารมี และอาศัยเงินเดือนเลี้ยงลูกเมียมาแต่ต้น ตัดสินใจแน่วแน่แล้วเลือกเส้นทางการเมืองท้องถิ่น...เราเคยผ่านการเลือกตั้งมาบ้างแล้ว แต่...เป็นการเลือกตั้งในวงจำกัดที่เลือกกันเอง เช่น กรรมการกลุ่มโรงเรียน คณะกรรมการการประถมศึกษาอำเภอ(กปอ.)คุรุสภาอำเภอ,คุรุสภาจังหวัด ที่ชาวครูเลือกครูเพื่อไปทำหน้าที่แทน แต่การเลือกตั้งทุกครั้งเรามักเป็นผู้ชนะเสมอ...การเลือกตั้งครั้งนี้คนทั้งจังหวัดอายุ 18 ปีขึ้นไปมีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง...ถึงแม้ไม่ได้เลือกเราโดยตรงเราไม่มีเบอร์...แต่ก็เบอร์เดียวกัน...เขาเลือกนายกก็เหมือนเลือกเรานายกได้เป็นเราได้เป็นถ้านายกสอบตกเราตกงาน...1พันกว่าหมู่บ้าน 93 ตำบลที่จะต้องเดินทางไปหาคะแนน และต้องไปปรากฎตัวต่อสาธารณะชนแล้วพูดเชียร์ตัวเองเพื่อให้คนลงคะแนนให้ซึ่งเรียกกันว่าหาเสียง...ถามว่าเหนื่อยไหม?ก็สนุกไปอีกแบบ ท้าทาย...มั่นใจ...เชื่อใจทีมงาน...ประสานงานกับคนหลายภาคส่วนมากขึ้น...ความเชื่อมั่น...ความมุ่งมั่น...มีเพิ่มมากขึ้นเป็นลำดับ...<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>ถึงวันเลือกตั้งผลคะแนนออก...เหมือนยกภูเขาออกจากอกชนะแบบเฉียดฉิว <span style="color:#ff0000;">ครูไก่ ครูอารมณ์ ครูบ้านนอก </span>ของชาวบ้านจะได้เป็นนายก็คราวนี้แหละ... แต่อย่าคิดนะว่าจะได้เป็นนาย...เพราะตำแหน่งนี้เป็นของชาวบ้านเป็นของพี่น้องประชาชน...ไม่มีเขาไม่มีเรา...ถือว่าเราเป็นหนี้บุญคุณอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในชีวิตนี้...ตำแหน่งอันทรงเกีรยติ...ตำแหน่งแห่งเกียรติยศและศักดิ์ศรี...ต้องทำให้ดีและประทับใจชาวบ้านให้ได้...เพราะชาวบ้านก็คือพ่อแม่พี่น้องเรา...และตัวเราเองก็คือชาวบ้านคือคนไทบ้าน ลูกไทบ้าน...ที่อยากได้อยากเห็นการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ดีในช่วงชีวิตเรา...เราต้องทำได้...และจะทำให้ได้...เราขอสัญญากับตัวเอง...ทำในสิ่งใช่...ไม่ใช่อย่าทำ...</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-31922337186942454732008-12-14T16:45:00.000-08:002009-06-26T05:20:21.133-07:00วิถีเปลี่ยน...ชีวิตเปลี่ยน...สถานะเปลี่ยน....<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJDSJtAjeDEPsQPHpx_7aByDXFGTZk_oNXU1yhA5BENVBRnOtYuJzsfnlRFw6pA0_Xp3E0qtLCWbAY1lpgP0wSoAPMxsPyA4XNK8PGRZXLDAaTeHSGulT2W6VEPZ7GpJtw7zQumAwws5A3/s1600-h/Untitled-1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5283927760400455618" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJDSJtAjeDEPsQPHpx_7aByDXFGTZk_oNXU1yhA5BENVBRnOtYuJzsfnlRFw6pA0_Xp3E0qtLCWbAY1lpgP0wSoAPMxsPyA4XNK8PGRZXLDAaTeHSGulT2W6VEPZ7GpJtw7zQumAwws5A3/s320/Untitled-1.jpg" border="0" /></a> <span style="color:#ffffff;">0000</span>ด้วยความรักความผูกพันธ์กันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนหรือเกิดมาแล้วค่อยได้ร่วมชตากรรมกันครอบครัวเราทั้งสองเปรียบเหมือนครอบครัวเดียวกันลูกทั้ง 5 คน ต่างเรียกเราว่าพ่อไก่ พ่อแก้ว แม่ลุ่ม แม่ตุ๋น ครูแก้วเป็นคนดีคนหนึ่งที่ได้ดีแล้วไม่ลืมเพื่อนฝูงญาติพี่น้องและ ครอบครัว ครูแก้วไปเป็น ส.ส.อันทรงเกียรติของสภาไทยตามครูรุ่นพี่ไม่ว่าครูไพจิต ครูอรรถสิทธิ์(คันคาย)....เรามีโอกาสได้ไปเหยียบสภาหินอ่อนก่อนใครเพื่อนในบรรดาผู้สมัครส.ส.ของชาวครูเรา เพราะ...เราถูกยืมตัวไปช่วยราชการที่สำงานงานเลขาธิการรองนายกรัฐมนตรี(ฝ่ายความมั่นคง)พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ...แต่ไปช่วยงานส่วนตัวให้กับนายศุภชัย โพธิ์สุ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดนครพนม เขตเลือกตั้งที่ 5 จังหวัดนครพนม ร่วมกับ นายพจนาท พิมสาร ปลัดอำเภอศรีสงคราม เพื่อนเราอีกคน...เราเข้ากรุงเทพ...ปลัดนาท...อยู่ที่สำนักงานบ้านส.ส.ที่ศรีสงครามทำงานธุระการ เราไปเป็นคนขับรถ...เป็นคู่คิด...คู่กัด...ปรึกษาหารือ...วิ่งงานกระทรวง ทบวง กรม ขึ้นลงกรุงเทพ นครพนม เมื่อมีงานในพื้นที่ งานเปลี่ยน บุคคลิคเปลี่ยน จากงานสอนมาเป็นงานสั่ง จากเตรียมการสอน เตรียมงานให้เด็ก กลายเป็นเตรียมงานให้ผู้ใหญ่ ทั้งภารกิจที่ต้อิงทำประจำของหน้าที่ ส.ส.งานอภิปราย กลั่นกรองเอกสาร คำพูดในที่ต่างให้ส.ส.เตรียมตารางงานแทนตารางสอน...ทำงานไม่มีปิดเทอม...ไม่มีเสาร์อาทิตย์ ไม่มีเวลา เอาเวลานอนเป็นเกณฑ์หลับแล้วถือว่าหมดหน้าที่ในวันนั้น...สิ่งที่ได้จากงานนั้นคือ...เกียรติภูมิ...เกียรติยศ</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-58303493795342553492008-12-03T21:58:00.001-08:002009-06-26T05:20:46.613-07:00มุ่งมั่น...ตั้งใจ...คือชัยชนะ...<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZzvAExQlqH9MNfcv_tYFeyCAisraFjXzAIkOVH8VtUgi55wo__H6YsqSEMIrngNlLjPFxoPFfOdHkQyvDygK-RXkQRU1jA3NC8wo-XAzsdg5DgEpzCMMVrZdSzgaHz5Vcl1gmODrezzx/s1600-h/DSC_0297.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5275813687519298962" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 213px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikZzvAExQlqH9MNfcv_tYFeyCAisraFjXzAIkOVH8VtUgi55wo__H6YsqSEMIrngNlLjPFxoPFfOdHkQyvDygK-RXkQRU1jA3NC8wo-XAzsdg5DgEpzCMMVrZdSzgaHz5Vcl1gmODrezzx/s320/DSC_0297.jpg" border="0" /></a> <span style="color:#ffffff;">oooo</span>เราปฏิเสธเพื่อนด้วยความเจ็บใจตัวเอง...เหตุผลอะไรที่เข้าข้างตัวเองได้เรานำมาใช้ในการเจรจาทั้ง ๒ ครั้งว่า...ในสภาวะการณ์ปัจจุบันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้เป็นผู้แทนทั้งสองคน...ประการต่อมาเงินไม่มีเอาไหนเติมน้ำมัน...รถที่ใช้ในการหาเสียงมีหกล้อบรรทุกอ้อยของครูแก้วอยู่หนึ่งคัน...เพื่อนฝูงรอบข้างเขาส่ายหน้าเหมือนพัดลม...เพื่อนๆไม่ได้ห้ามแต่บอกว่าอย่าทะลึ่ง...ไฝ่สูงเกินเหตุบางคนว่า...ยังไม่ถึงเวลาผู้หวังดีปลอบใจ...สุดท้ายครูแก้วลงสมัครในนามพรรคพลังธรรมคู่กับ <span style="color:#009900;">ธงทิพย์ แห่สถิตย์</span> (ปัจจุบันเป็นส.อบจ.เขตอ.ศรีสงคราม)ญาติธรรมคนขับแท็กซี่จากเมืองร้อยเอ็ด เขยเรณู...เรารอดตายจากความหวังดีของเพื่อน...สุดท้ายผู้สมัครเบอร์9 เบอร์10 จากพลังธรรมไม่ได้เป็นผู้แทน...มีทั้งคำปลอบใจ...มีทั้งคำสมเพศ...จากสาธารณชนและคนใกล้เคียง แต่ครูแก้วเพื่อนเรา...ไม่ยอมถอย...จะด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจหรือจากคะแนนที่พี่น้องประชาชนที่มอบหมายให้...สูงพอสมควร...เพราะ<span style="color:#ff0000;">ครูแก้ว</span>ใช้วิธีสาเสียงด้วยการหาเสียงจริงๆคือเคาะประตูบ้านทุกบ้านพูดไฮค์ปาร์ค ปราศรัยหาเสียงทุกหมู่บ้านมีคนฟังหรือไม่ไม่สนใจ...ต่างกับตนอื่นที่เขาหาคะแนน...ผู้แทนเก่า ผู้สมัครเก่า...เขาใช้ระบบ 3 จ.คือ <span style="color:#ff0000;">จัดตั้ง..จดชื่อ.</span>..แล้วก็ <span style="color:#ff0000;">แจก...<span style="color:#000000;">แต่ทีมเราพูดอย่างเดียว...จนครูแก้วเสียงหมดในอาทิตย์แรก...ตะโกนใส่ไมค์ด้วยความสะใจ จะมีคนฟังหรือไม่...ไม่รู้...ขอพูดก่อน...ผลการเลือกตั้งทำให้</span></span><span style="color:#ff0000;">ครูแก้ว เบอร์9 อยู่ในใจประชาชน ...<span style="color:#000000;">และได้เป็นผู้แทนสมใจในกาลต่อมา...เราก็คอยแต่ให้กำลังใจ...โอกาสยังไม่มา...สู้ต่อไป...โดยครูแก้วไม่ยอมกลับเข้ารับราชการครูเหมือนเพื่อนครูคนอื่น...ทำกิจกรรมทางการเมืองต่อ...ลงเลือกตั้งซ่อมในครั้งต่อมาแข่งกับ</span><span style="color:#ff0000;">นพ.ประสงค์ บูรณ์พงศ์</span> แทนนายทนง ศิริปรีชาพงศ์(ป.เป็ด)<span style="color:#000000;">ที่โดนข้อหาค้ายาเสพติดข้ามชาติและไปติดคุกที่อเมริกา...ลงสมัครสองคน...เขาเลือกเอาคนเดียวเกือบได้...เพราะได้ที่สอง...สมัครในนามพรรคฝ่ายค้าน แพ้ครั้งที่สองสิ่งที่ได้คือความแข็งแกร่ง...และประสบการณ์...ครั้งที่สามสมัครในนาม<span style="color:#000099;">พรรคประชาธิปัตย์</span>...แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เบอร์...เพราะคนนครพนมส่วนใหญ่ไม่เอาพรรคนี้...แถมถูกชาวบ้านหลอกอีกต่างหาก...สุดท้ายเพื่อนเราได้แค่ <span style="color:#ff0000;">สจ.เขตศรีสงคราม</span> ในการลงรับเลือกตั้งในสนามครั้งที่สี่...สมใจอยากถึงแม้จะเป็นสนามเล็กก็ตาม...ครูแก้วได้ประโยชน์จากการเป็น สจ.อาศัยสภาจังหวัดนครพนม แสดงความโดดเด่นที่มีโชว์ฝีมือของดาวสภาให้คนนครพนมเห็น...และได้เป็นสมาชิกของพรรค<span style="color:#006600;">พ่อใหญ่จิ๋วพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ หัวหน้าพรรคความหวังใหม่</span> ขวัญใจของคนอีสาน ให้ลงสมัครในนามของพรรคตามรัฐธรรมนูญปี 2540 แบบเขตเดียวเบอร์เดียวและทำให้เพื่อนเราได้เป็นผู้แทนราษฎรจังหวัดนครพนม เขตเลือกตั้งที่ 5 อำเภอศรีสงคราม นาหว้า นาทม และเขตตำบลบ้านค้อ(อำเภอโพนสวรรค์)...ตั้งแต่ปี 2544 เป็นมา</span></span></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-4502867601891850902008-11-13T20:39:00.001-08:002008-12-03T16:08:43.986-08:00เส้นทางเดิน....เปลี่ยนตามแถน(เทวดา)ขีดเส้นมา<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmX9PQD6GAHHB8anldhVO562READtfRejpFiy95m4h2BJWsEcLOheFcjCA1PIL9p0C702rDM3Zp86RgnT8wODwtI0xJAssdI7bnm84Lpcr7w-lD05ucrXX5VflVk9iC8snwGRCS6zmUUmP/s1600-h/IMG_3900.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5271026907787889106" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 214px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmX9PQD6GAHHB8anldhVO562READtfRejpFiy95m4h2BJWsEcLOheFcjCA1PIL9p0C702rDM3Zp86RgnT8wODwtI0xJAssdI7bnm84Lpcr7w-lD05ucrXX5VflVk9iC8snwGRCS6zmUUmP/s320/IMG_3900.JPG" border="0" /></a><br /><div><span style="color:#ffffff;">000000<span style="color:#333333;">คนที่ไม่(ค่อย)เคยขัดใจใครมีเพื่อนมาก คุยสนุกเข้าได้ทุกวงสังคม...นังลุ่มเป็นข้าราชการทำให้วิถีชีวิตเดินไปแบบไม่ได้ระวังตัว...ใครชวนทำอะไร...ไม่ได้คิดมาก...ขอแต่ให้เป็นความสบายใจของเพื่อนเป็นพอ...จนเมียน้อยใจว่าเรารักเพื่อนมากกว่าเธอ...เราเป็นตัวแทนครูในหลายเรื่องที่เพื่อนๆ...เขาไม่ค่อยใส่ใจกัน...เพราะส่วนใหญ่ต่างคนต่างมีภาระแบกหามครอบครัวใครมัน...อันไหนที่เกินกว่าหน้าที่นอกเหนือจากงานการสอนเพื่อนๆมักไม่ทำ...เรารับหมดอบรมสัมมนา...ต่อสู้ให้ได้มาในเรื่องสวัสดิการสถานะทางสังคมของครู....เรามักได้เป็นตัวแทนอยู่เป็นประจำ(ก็คนอื่นเขาไม่ว่างที่จะทำนี่)...จนได้รับความไว้วางใจจากเพื่อนครูให้เป็นกรรมการกลุ่มโรงเรียน(เลือกตั้ง)วิชาการกลุ่มโรงเรียนและของอำเภอเป็นตัวแทนครูในระดับอำเภอ(เลือกตั้ง)ของกลุ่มครูผู้สอนในคณะกรรมการการประถมศึกษาอำเภอ(กปอ.)</span></span><span style="color:#ff0000;">(</span><span style="color:#ff0000;">ไก่ไปอำเภอ) </span><span style="color:#333333;">เป็นตัวแทนคุรุสภาอำเภอ ข่าวสารวงนอกวงใน กินดองแต่งงาน...พ่อตาตาย...แม่ยายเสีย...ในวงเพื่อนครูทั้งอำเภอเมืองเรารู้และได้ไปร่วมงานเกือบทุกงาน การได้พบคนหมู่มาก การได้เห็นสังคมดำรงอยู่จากโรงเรียนหนึ่งสู่สังคมครอบครัวหนึ่ง...มันเป็นหลักสูตรการศึกษานอกโรงเรียนชั้นดี...เป็นการสร้างสมอุดมการณ์...เกิดแนวคิดและสติปัญญา ที่แหวกออกจากความเป็นครูธรรมดา...สู่ความโลดแล่นของสังคมการเมือง....</span><br /><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">000000</span>ปี 2533 เป็นอีกห้วงหนึ่งที่การเมืองกับการพัฒนาบ้านเมืองไปสู่ทิศทางที่ดี...ได้นายกรัฐมนตรีที่มาจากการเลือตั้ง...พลเอกชาติชาย ชุณหวัน เป็นยุคที่กล้าประกาศและเปลี่ยนยุทธศาสตร์ประเทศไทยสู่ความเป็นสากล กำหนดนโยบายเปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า จากการขัดแย้งทางความคิดของประเทศอินโดจีนที่แก่งแย่งชิงดีกันบ้านพี่เมืองน้องระแวดระวังกัน...หันกลับมาจับมือกันอย่าศึกและเป็นคู่ค้าต่อกัน...หลายประเทศทั้งยุโรป อเมริกา...มองไทยเป็นแดนสวรรค์ขนเงินกันมาลงทุน...ดินลูกรังกลายเป็นทองคำ...เพื่อนครูเราหลายคนกลายเป็นเศรษฐีที่ดิน...ขายมูลมรดกตกทอดจากบรรพบุรุษออกรถใหม่มีบ้านหลังโตกันเป็นแถว...แต่หลายคนที่มองการไกล...กู้เงินนอกระบบในระบบมาลงทุนกว้านซื้อที่ดินกันหวังรวยกันใหญ่...ดินบางแปลงเดือนหนึ่งเปลี่ยนมือสามสี่เจ้าก็มี...ตามกระแสที่มีคนมาปั่นราคาที่ดิน...จากยาจกกลายเป็นเศรษฐีในพริบตา</span><br /><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">000000</span>แต่อนิจจา 23 กุมภาพันธ์ 2534...รัฐบาลพลเอกชาติชายกำลังสนุกกับการนำประเทศเข้าเป็นคู่ค้ากับต่างชาติ บ้านเมืองกำลังเดินไปข้างหน้าตามวิถีทางประชาธิปไตย...ชายเสื้อคับผู้มีนามว่าพลเอกสุนทร คงสมพงษ์ และคณะได้ปล้นกลางแดดรัฐบาลพลเรือนของประชาชนที่ประชาชนช่วยกันเลือกทั้งประเทศ แต่คณะบุคคลไม่กี่คนเอารถถัง ปืนและคนในชุดทหารไม่กี่คนแย่งเอาประชาธิปไตยไปจากพี่น้องประชาชน...แล้วตั้งรัฐบาลเผด็จการทหารขึ้นมาปกครองประเทศแทน....</span></div><div><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">นนนนนนนน</span>ฝันสลายของประชาชนผู้รักประชาธิปไตย...ที่ต้องการเห็นบ้านเมืองเดินไปข้างหน้าตามวิถีทางประชาธิปไตย...เหตุผลในการยึดอำนาจก็ข้อเดิม....แตกแยก...รัฐบาลโกงกิน...หมิ่นพระราชา...ขาดศรัทธาจากประชาชน...ก็ประชาชนเขาเลือกของเขามา...ดีไม่ดีถูกใจชาวบ้านหรือไม่เขารู้ดี...เก่ง ดี เลือกตั้งใหม่เข้ามาบริหาร...ถ้าทำงานไม่เข้าตา...อย่าหวังว่าจะได้เข้ามาง่ายๆ...เศรษฐกิจกำลังเดินไปข้างหน้า...ดินกำลังเป็นราคา ชาวนาได้ขายข้าว หนุ่มสาวมีงานทำ...แต่...เป็นเพียงนามธรรมที่สัมผัสไม่ได้...รัฐบาลกำลังผลักดันนโยบายที่แถลงไว้ต่อสภาให้ก้าวไปข้างหน้า...ดินที่เพื่อนครูซื้อไว้...เศรษฐีใหม่ที่ต้องการลงทุนทั้งธุรกิจขนาดใหญ่ ขนาดย่อม...สวรรค์ล่ม...ตายทั้งเป็น...ถูกเผาโดยยังไม่สิ้นลมหายใจ...ครูอารมณ์...ผู้ที่ต่อสู้ให้ได้มาซึ่งเงินค่าครองชีพสองร้อย...สวัสดิการประกอบการดำรงชีพของข้าราชการ...ที่ควรได้...หวังลึกๆจะได้ปรับอัตราเงินเดือนใหม่...ความเป็นอยู่ของข้าราชการไทยควรได้ตามอัตภาพในสังคมปัจจุบันทึ่ค่าครองชีพเดินทางล่วงหน้าไปถึงไหนแล้ว...รัฐบาลเผด็จการทหาร...ถูกสาบแช่งก่นด่าจากซีกฝ่ายที่พลาดหวัง...ผิดหวัง...นักประชาธิปไตยเริ่มเคลื่อนไหวเปลี่ยนฝ่ายเปลี่ยนขั้ว...เตรียมการกระโจนลงสู่สนามเลือกตั้งอีกครั้งเมื่อทหารคืนอำนาจให้...หลังจากตบทรัพย์จากประเทศอิ่มหมีพีมันจัดกระบวนการทัพในการสืบทอดอำนาจเรียบร้อยแล้วก็คลายอำนาจนั้นให้ประชาชนอีกครั้งหนึ่ง...</span></div><div><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">นนนนนนน</span>การเลือกตั้งปี 35/2...เพื่อนครูนักสู้ทั้งหลายคึกคัก...หลายคนพัฒนาไปไกลถึงขั้นไปสมัครเป็นสมาชิกพรรค...เตรียมการลงเลือกตั้งส.ส.ส่วนตัวคุยว่า...เป็นนักต่อสู้มีความกว้างขวาง...มีลูกศิษย์ลูกหามาก...เป็นนักพูดนักไฮค์ป้าคหรืออะไรก็แล้วแต่ที่มีคนสรรเสริญเยินยอ...ฝ่ายพรรคการเมืองมองว่าถ้าได้ครูมาเป็นผู้สมัครของพรรคมีโอกาสสูงเพราะครูคือผู้ปัญญาที่ชาวบ้านความเคารพศรัทธา เลื่อมใส...แต่มันก็เป็นเพียงบางคนที่มีจิตวิญญาณของนักการเมือง...บางคนเป็นหนี้สินมากอยากปลดเปื้อง...ลาออกไปสมัครเพื่อ....เอาเงินบำเหน็จมาใช้หนี้...เอาเงินพรรค...ที่เหลือจากค่าใช้จ่าย...แต่บางคนต้องการจะเป็นผู้แทนจริงๆ...เพื่อนเราพี่เราน้องเราชาวครู...ต่างมีเหตุผลทุกข้อที่อ้างมา...และลงสมัครผู้แทนหลายคนเช่นเดียวกันในการเลือกตั้งปี35/2</span></div><div><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">00000</span>ครูแก้วศุภชัย โพธิ์สุ คนตำบลสามผงเป็นเพื่อนกับเรามาแต่เด็กเป็นครูบ้านแคด้วยกัน...ลูกๆทุกคนโตมาด้วยกันกับลูกเราอันเปรียบเหมือนครอบครัวเดียวกัน...เป็นนักต่อสู้กับเผด็จการหนีเข้าป่าช่วงเป็นนักศึกษา...เราหนีเข้ากรุงเทพ...ครูไก่ย้ายมาอำเภอเมือง...ครูแก้วไปเป็นครูใหญ่ที่ท่าหนามแก้วอำเภอท่าอุเทน...และทำกิจกรรมทางการเมืองประสานกันมาไม่ได้ขาด...แต่ครูแก้วเอาประสบการณ์จากป่าที่การต่อสู้อันมีระบบชัดเจน...มีความอดทนสูงทางการเมืองสูง...มีเพื่อนนักศึกษาที่ออกจากป่ามาร่วมอุดมการณ์...และทำการเมืองภาคประชาชนอย่างต่อเนื่อง...ทั้งทางลึกทางลับและเปิดเผยอยู่ตลอดเวลา...</span></div><div><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">00000</span>พรรคพลังธรรม พรรคใหม่...มีมหาห้าขันพลตรีจำลอง ศรีเมือง เป็นหัวหน้าพรรค และเป็นพรรคที่เข้าชาวรากหญ้าได้ดีพรรคคนจน ทำเพื่อคนจนนโยบายประหยัดกินผักกินหญ้า...ถึงแม้จะขัดกับอุดมการณ์นักศึกษาที่ออกไปต่อสู้ในป่ามา...ผู้นำนักศึกษาที่ต่อต้านการรัฐประหาร...เผด็จการทุกรูปแบบและยืนอยู่คนละฟากฝั่งของทหาร...</span><span style="color:#ff0000;">ครูแก้ว ศุภชัย โพธิ์สุ</span><span style="color:#000000;">...มาชวนเราถึงบ้านออดอ้อน ชักชวน หว่านล้อม...เหมือนกับว่าสมัครแล้วต้องได้เป็นผู้แทนแน่นอน...</span></div><div><span style="color:#ffffff;">จจจจจจจ</span>ฮึ.ฮึ..ฮึ...<span style="color:#006600;">ครูไก่...อารมณ์...ตำแหน่งครูผู้สอนอาจารย์ 2 ระดับ 7...</span><span style="color:#000000;">โรงเรียนบ้านหนองบัวนาทราย(ชื่อเดิม)หนี้สหกรณ์...กู้ตั้งแต่แต่งเมียจนมีลูกสองยังใช้ไม่หมด...มีมอเตอร์ไซด์ฮ้างอยู่ 1 คันคู่กาย(วันไหนฝนตกหนักไม่ต้องไปโรงเรียน)ทั้งครอบครัวได้อาศัยเพื่อการดำรงชีพ...เติมน้ำมันไม่เกินวันละลิตรมีเงินติดตัวไปทำงานเกิน 200 บาทวันนั้นโก้ที่สุดในชีวิต...หนี้นอกระบบชักหน้าไม่ถึงหลัง...ถนนเดินได้เป็นบางสาย...หลบเจ้าหนี้เห็นเจ้าของเงินเหมือนเห็นสิ่งน่าสะพึงกลัว</span><span style="color:#cc0000;">...บังอาจมากถ้านายตัดสินใจสมัครผู้แทน...</span></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-45122377231360192912008-10-15T00:43:00.000-07:002008-11-20T23:35:37.318-08:00แหล่งกำเนิดมีอิทธิพลที่ส่งผลต่อทางเดินของชีวิตฅน...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjStJfU3oS4hOcHos22WWDRJUDnwxkI55iqDJQTSE4q6c-Rvql-6-A3ihtk70qOF4Aop7P8ueriLtQxQTcWG5KqE7VvzbaLdajsCNzlt2_0FsPTm1CS57z2FgW0S4tge8eUsp_8U27aKo27/s1600-h/Untitled-56à¹à¸à¹‰.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5257294141239714242" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjStJfU3oS4hOcHos22WWDRJUDnwxkI55iqDJQTSE4q6c-Rvql-6-A3ihtk70qOF4Aop7P8ueriLtQxQTcWG5KqE7VvzbaLdajsCNzlt2_0FsPTm1CS57z2FgW0S4tge8eUsp_8U27aKo27/s320/Untitled-56%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkEUroAy_HXTWuznwdg6Aky9AgFO-lW6MS8PDG4_qnwWsEWzeOciH1gSbqJBLD_pno45aHhvslFOfVhQDwrc2iD6i8fZYiywUs4K9UD6SPsW8eSAlPZYUq8ez0cOW5PimSsUu7QOOrji-q/s1600-h/à¹à¸à¹‰.jpg"></a><br /><br /><br /><div><span style="color:#ffffff;">0000</span> เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยซอกมุม...และทางโค้ง...ที่อันตรายและงดงามบรรจุไปด้วยรอยยิ้ม...และหยาดน้ำตา ซึ่งต้องอาศัยพลังใจ และความมุ่งมั่นจึงจะประสบความปลอดภัยในการเดินทาง...สอนหนังสือที่โรงเรียนบ้านหนองบัวนาทรายตั้งแต่ปี 27 เรื่อยมาครูใหญ่ที่เปรียบเสมือนพ่อคือพ่อสวัสดิ์ ศรีสว่าง อยู่ร่วมงานกับท่านจนท่านเกษียณ...อายุราชการ เปลี่ยนสถานะผู้บริหารจากครูใหญ่ อาจารย์ใหญ่ และผู้อำนวยการโรงเรียน หลายคน...ถ้าถามว่าชีวิตราชการของความเป็นครูตื่นเต้นไหม...เปล่าเลยถ้าอยูเฉยๆเรียบๆ...แต่โดยนิสัยและบุคคลิกเราไม่ใช่คนอยู่นิ่ง...ชอบเพื่อน...ชอบคุย...ชอบสังคม...ดื่ม กิน ดิ้น...เป็นซอกมุมอันท้าทายชีวิต...ส่วนการแสวงอำนาจ...ในสมองไม่เคยคิด เพราะรู้ตัวดีว่าเส้นทางนั้นไม่ใช่เรา...<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>เสาร์-อาทิตย์ ยังทำมาหากิน...ยิงนกตกปลา แบกปืนเข้าป่า ทั้งๆที่มาอยู่ในเมือง...วิถีชีวิตเป็นแหล่งบังคับและมีอิทธิพลต่อมนุษย์...เราเห็นภาพพ่อแบกปืนเข้าป่าทุกภาพตอนกลางวัน...ล่าสัตว์ปกติ...กลางคืนพร้อมไฟส่องสัตว์...ก่อนสว่างไปดักยิงไก่ป่าลงคอน...แบกแหลงลงน้ำไปกันเป็นกลุ่มไปคนเดียว...ไปทางเรือเดินเท้า..มันเป็นภาพที่ยังฝังอยู่ในสำนึกทุกเสี้ยวของความนึกคิด...พ่อก็เป็นครูยังทำมาหากิน...เพราะความชอบ...สภาพแวดล้อม...วิถีที่เคยเห็น...อาชีพที่ผูกพันธ์กับชีวิตจริง...ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น...เป็นเองรักเองชอบเอง...และพัฒนาเป็นอาชีพเพื่อเอาตัวรอด...อำเภอเมืองต่างกับศรีเวินชัย...ไม่มีใครหยิบยื่นอาหารให้นอกจากตลาดสดที่อาศัยเงินสดล้วน ๆอยู่บ้านเกิดใครได้อะไรมาต้องเรียกกันไปกิน...แบ่งปันกันพ่อได้ไก่มาแบ่งเพื่อนบ้าน...ได้ปลาตัวใหญ่กินกันทั้งตระกูล...อำเภอเมืองจะจับปลาทอดแหมีวัฒนธรรมต่างจากที่บ้าน...<span style="color:#ff0000;">ผ่าปลา</span>ไม่ต้องเสียเงิน แต่ที่นี่ต้องเสียเงิน เสาร์ - อาทิตย์ เราไปผ่าปลาลงแห อันเป็นวิถีที่เคยทำมา </div><br /><div><span style="color:#ffffff;">0000</span>จากครอบครัวพ่อแม่ลูกเรามีน้องๆ มาอาศัยเรียนหนังสือด้วย ของเราสองคนฝ่ายเมียอีกคนค่าเทอมค่าใช้ประจำเดือนทางบ้านพอถูไถไปได้ แต่ค่าใช้จ่ายภายในบ้านเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณลูกทั้งสองต้องเข้าโรงเรียน เสื้อผ้าค่าเทอมจิปาถะด้วยภาวะปากกัดตีนทีบ ข้าราชการไทยที่วิ่งตามกระแสโลกโน่นก็อยากได้นี่ก็อยากมีวิ่งตามไม่หยุดหย่อน เครื่องอำนวยความสะดวกที่ทุกคนใฝ่ฝันมันมีตามมากับซีที่เพิ่มตามบ่า กู้ทุกอย่างที่ขวางหน้าขอแต่ได้ข่าวว่าใครมีเงิน สหกรณ์ออมทรัพย์ตั้งแต่กู้เงินแต่งเมียไม่เคยลดต้นและดอกเลยมีแต่เพิ่มวงเงินสูงขึ้นตามเงินเดือน เงินกู้สามัญบวกฉุกเฉินเงินเดือนแทบติดลบ สินค้าผ่อนส่ง(เงินเซ็น)มีทุกบริษัทที่มาขายตรงที่โรงเรียน เพื่อนครูก็เช่นเดียวกันไม่มีใครเกินใคร เรื่องตกแต่งบัญชีเงินเดือนเพื่อให้เงินเดือนเหลือเอาไปหลอกเจ้าของเงินกู้และธนาคารต่างๆเราเป็นคนจัดการเพราะเราเป็นเจ้าหน้าที่การเงินโรงเรียน เอกสารปลอมอีกต่างหากอยากได้ลายเซ็นต์ให้บอกมาปลอมได้หมด จนบางครั้งเซลมาเก็บเงินค่าของเอาเพื่อครูไปซ่อนไว้ในห้องน้ำก็มี...</div><br /><div><span style="color:#ffffff;">0000</span>เรายังพอชักหน้าถึงหลังบ้างเพราะทำงานทั้งคู่(มันเข้าตำราพ่อแก่แม่เฒ่าสอนไว้ให้เอาเมียคนทำงาน) เดือนนี้เรากู้ได้เดือนเหน้าคิวเราบ้างของนี้เราเชื่อมา นั่นของเธอเลยมีจนเต็มบ้านบางอย่างหาประโยชน์แทบไม่ได้แต่เพื่อนๆรอบข้างบอกว่าทันสมัยเข้าวงเพื่อนฝูงพอคุยได้ <span style="color:#cc0000;">เล่น...กิน...ดื่ม...ผ่านเข้ามาในชีวิต</span><span style="color:#000000;"> เป็นอีกตำราบทหนึ่งที่คำพระสอนไว้ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอบายมุขทั้งสิ้นทำไงได้ นี่ก็เป็นสิ่งจรรโลงสถานะให้มีความแข็งแกร่งในการต่อสู้ชีวิตอีกวิถีหนึ่ง...</span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;">จจจจจจ</span>ขวากหนาม ...ที่ขวางทางเดินของชีวิตทำให้มนุษย์มีการดิ้นรน...ต่อสู้และอดทน...แต่ครอบครัวเป็นปัจจัยหลักในการครองตนครองคน...ให้ก้าวหน้ามาได้ถึงวันนี้...เพราะเธอ<span style="font-size:130%;color:#cc0000;"><strong>นั่งลุ่ม และลูกๆ </strong></span>ล้วนแล้วแต่เป็นกำลังใจอันสำคัญเหมือนบทเพลงของไมค์ ภิรมย์พร </div><div><span style="color:#ff0000;">"ลำบากยากเข็ญ....เช้าเย็นขอได้เห็นหน้า....หากมีปัญหา น้องอย่าตัดสายสัมพันธ์...อยู่เป็นแรงใจ...เติมไฟให้กันและกัน...เพียงเรามีเราเท่านั้น...สร้างฝันให้สมดั่งไฝ่"</span></div><div><span style="color:#ffffff;">00000</span><span style="color:#333333;">เรานับว่าโชคดี</span>ที่ได้แม่บ้านเป็นแม่ศรีเรือน...เป็นนังแจ๋ว...ของบ้าน....เป็นผู้ให้กำลังใจที่ยืนเคียงข้างมา...จากพื้นฐานที่คบหากันมาก่อนแต่งร่วมสิบปี...สถานะภาพทางสังคม...ญาติมิตรชิดใกล้...ดูแลกันล้มลุกคลุกคลานกันมา งอนกันบ้างกระทบกันบ้างเหมือนครกกับสาก...ของชีวิตคู่...</div></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-34548605161225276402008-09-26T01:21:00.000-07:002008-10-15T00:39:04.011-07:00งานคือตัวกำหนดชีวิตมนุษย์...ให้ก้าวย่างไปตามเส้นทาง<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8gQWRLyZeRDW2dCecHPkOY2svYwmLnAbw9xjKV7WQfE_DhQ44IvU-co5yjKiJ9raIHicHWOIzFCTpOz3BbrCXY1wAfy4pdg5KqeuAcRS3XvJfrkvmF01ARMiPuKR4MW7SnpwfzpcXrhqA/s1600-h/Untitled-66.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250250530347528770" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8gQWRLyZeRDW2dCecHPkOY2svYwmLnAbw9xjKV7WQfE_DhQ44IvU-co5yjKiJ9raIHicHWOIzFCTpOz3BbrCXY1wAfy4pdg5KqeuAcRS3XvJfrkvmF01ARMiPuKR4MW7SnpwfzpcXrhqA/s320/Untitled-66.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="color:#ffffff;">0000</span><span style="color:#33cc00;">เรียน มสธ. 2ปี</span> ก็จบหลักสูตรหลังอบรมเข้ม ณ โรงแรมแก่นอินทร์ อำเภอเมืองขอนแก่น ระหว่างวันที่ 19 - 23 พฤศจิกายน 2529 อันเป็นกระบวนการศึกษาครบหลักสูตรปริญญาตรี<span style="color:#33cc00;">ศึกษาศาสตร์ บริหารการศึกษา</span> รุ่นที่ 5 ของมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช...และในเดือนธันวาคม 2530 ก็เข้ารับปริญญาตรีที่สวนอัมพร กรุงเทพฯ<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>เราได้ถือโอกาสพาลูกเมีย...ไปเที่ยวกรุงเทพ...นั่งลุ่ม พี่กอล์ฟ...มีสถานะพอ ๆกันคือตั้งแต่เกิดไม่เคยไปกรุงเทพเลย...งานนี้เราเป็นพระเอกเพราะถือว่าเคยอยู่กรุงเทพ...เราเป็นไกด์พาลูกเมียเที่ยวสถานที่นิยมของกรุงเทพ...วัดพระแก้ว...สวนสัตว์...สวนจตุจักร...มันคือสุดยอดความฝันของคนบ้านนอก...และงานนี้ปริญญาที่ได้มาถือว่าเป็นความสำเร็จของครอบครัว...นั่งลุ่มเป็นกำลังใจเวลาดูหนังสือ...พี่กอล์ฟคลอเคลียพ่อเวลาพ่อเหนื่อยจากการงาน...ปริญญาใบนี้เป็นปริญญาครอบครัว...<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span><span style="color:#33cc00;">น้องเกมส์</span>ตั้งแต่ปี 31หลังคลอด... เป็นต้นมาก็ไม่เคยไปกรุงเทพเลยเช่นกัน...ถ้าเราไม่ได้เรียนต่อปริญญาโทรัฐศาสตร์ รามคำแหง วิทยาเขตนาแก...อันเป็นมหาวิทยาลัยเปิด...ที่เราไม่สามารถจบปริญญาตรีได้...แต่สวรรค์ก็นำปริญญาโทรัฐศาสตร์..มาส่งให้ถึงบ้าน...เป็นปริญญาของครอบครัวเช่นเดียวกัน...เพราะทั้งบ้านเราเรียนอุดมศึกษาคนเดียว...<span style="color:#cc0000;">นั่งลุ่มเรียนแม่บ้านศาสตร์</span>...เป็นคนมีพรสวรรค์...เป็นนั่งแจ๋วของบ้าน...เราทำตัวเป็นลูกชายคนโต...รับส่งพี่กอล์ฟ...น้องเกมส์ ไปโรงเรียน...มีบางวันติดลมปล่อยลูกรออยู่กับคุณครู...ลูกเราทุกคนผ่านหลายโรงเรียน...พี่กอล์ฟ จบโรงเรียนกินนอนจาก ตชด.(ตำรวจตระเวนชายแดน)ก่อนจะไปเรียนต่อโรงเรียนกินนอนของคนจีน(โรงเรียนนานาชาติ)...คือโรงเรียนตงเจี่ย...ก่อนเข้าโรงเรียนประจำจังหวัด...ในชั้นอนุบาล 1 คือโรงเรียนอนุบาลนครพนม...จนจบ ป.6...น้องเกมส์...เรียนลัด...จบโรงเรียนกินนอนจาก ตชด.เข้าอนุบาลที่เดียวกับพี่กอล์ฟจนจบ ป.6...แต่พี่กอล์ฟดวงไม่ดีเท่าน้องเกมส์...เพราะเข้าเรียนต่อ ม.1โดยผ่านการจับสลาก...พี่กอล์ฟสอบได้ที่เก้าของรุ่น...ลูกเป็นศิษย์เก่า<span style="color:#ff0000;">ปิยะมหาราชาลัย</span>เหมือนพ่อแม่ทั้งสองคน...</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-50642387131575738532008-09-25T02:40:00.000-07:002008-09-26T01:18:54.078-07:00ย้ายถิ่น...บินไปสร้างรังใหม่...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8nYXzUnAXhOuUfPzDUw84xXuXZpEfkbk98o-cvxcfWKP8bkOW4_mfcHJRrK15YqGzkAj6AHY20BwwgMMukDnyFIiI8lCfe_PMLN7tDFrQTLvEkFFCSY6K-U3KNvf9nnjoqJgGpmhdXT87/s1600-h/Untitled-8.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250162326309329906" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8nYXzUnAXhOuUfPzDUw84xXuXZpEfkbk98o-cvxcfWKP8bkOW4_mfcHJRrK15YqGzkAj6AHY20BwwgMMukDnyFIiI8lCfe_PMLN7tDFrQTLvEkFFCSY6K-U3KNvf9nnjoqJgGpmhdXT87/s320/Untitled-8.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe13yC6j6czfOayRnymncWgykRIKT7I078u0vw2Hyh6U89Jm3D1DTgG2ywEp9P36q1V9_TgiGMAK_52ubIa9iX4x8AJO-Iu4cD27Fe9EKtBk0KEpU-ZZ69p_yVH4HbFsCxZogQUZ1s6XEL/s1600-h/Untitled-11.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249892867680781746" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe13yC6j6czfOayRnymncWgykRIKT7I078u0vw2Hyh6U89Jm3D1DTgG2ywEp9P36q1V9_TgiGMAK_52ubIa9iX4x8AJO-Iu4cD27Fe9EKtBk0KEpU-ZZ69p_yVH4HbFsCxZogQUZ1s6XEL/s320/Untitled-11.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div><span style="color:#ffffff;">0000</span><span style="color:#ff0000;">หลังแต่งงานปี 27 ...</span><span style="color:#333333;">นังลุ่ม...ขอย้ายจากหนองคายมานครพนม...เราก็โชคดี...มีครูเขยบ้านแคเป็นคนปักษ์ใต้ชื่อครูมนูญ...อยากย้ายไปบ้านเมียติดต่อเราเพื่อย้ายสับเปลี่ยน...เราตกลงทันที่...การย้ายสับเปลี่ยนง่ายกว่าการย้ายทั่วไป...วันที่ 1 พฤษภาคม 2527 เราย้ายมาโรงเรียนบ้านหนองบัวนาทราย สปอ.เมืองนครพนม สปจ.นครพนม ในตำแหน่งครู 2 ระดับ 2 แต่นั่งลุ่มยังไม่ได้ย้าย เพราะตำแหน่งไม่ว่าง...จนเดือนตุลาคม 2527 มีเจ้าหน้าที่สรรพากรอำเภอท่าอุเทน...ตาย...ตำแหน่งว่าง...ย้ายมาแทนในตำแหน่งเจ้าหน้าที่สรรพากร 1 อำเภอท่าอุเทน...จากโอกาสที่ไม่ได้ร่วมบ้านกันมาหลายเดือน...ก็มีโอกาสสร้างรังรักแห่งใหม่ที่บ้านเลขที่ 133/3 ถนนทัศนปทุม ต.ในเมือง อ.เมืองนครพนม...และเธอ <span style="color:#ff0000;">นังลุ่ม.</span>..ประจำเดือนไม่มาเลยตั้งแต่เดือนแรกของวันแต่งงาน...</span></div><br /><div><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">000</span><span style="color:#ff0000;">วันที่ 16 ตุลาคม 2527...พี่กอล์ฟ (เด็กหญิงจิตรวรา เวียงด้าน)</span>ก็มุดออกจากครรภ์แม่ออกมาดูโลก เวลาค่อนสว่าง...นำความตื่นเต้นมาให้เรา...ได้ภาคภูมิในตัวเองอีกครั้งหนึ่ง...ว่าเราเป็นพ่อคนแล้วโว้ย...และพี่กอล์ฟก็เป็นที่ชื่นชมของพี่น้องทั้งสองตระกูล...</span></div><br /><div><span style="color:#333333;"><span style="color:#ffffff;">0000</span>ชีวิตครอบครัวไม่ใช่ชีวิตที่พร้อมไปทุกด้าน...มันเป็นความยุ่งยากและท้าท้าย...แต่โดยพื้นฐานที่เราและนั่งลุ่มรักกันมากว่าทศวรรษ...เราผ่าน...น้อยใจ...เสียใจ...โกรธกัน...ดีกัน</span>...รักกัน...คิดถึง...เมินเฉย...ถวิลหา...และรอคอย...สมหวังผิดหวัง...เข้ามาผ่านชีวิตเราทั้งสอง...ช่วงพ่อเราตาย...นั่งลุ่มก็คอยให้กำลังใจ...ให้สู้...ให้ยืนแล้วมองไปข้างหน้า...ถ้าถามว่านั่งลุ่มมีข้อตำหนิไหม?...ข้อบกพร่องละ...จุดแข็ง...จุดอ่อน...ก็เธอเหมือนมนุษย์...นี่แหละ...ไม่ใช่นางฟ้าหรือเทวดา...เราก็มีดี...เลว...เช่นเดียวกัน...แต่เราอยู่กันด้วยความรัก...ความเข้าใจ...ให้ความอบอุ่น...ให้เกียรติ...ร่วมคิดร่วมสร้าง...อภัยต่อกันเมื่อทำผิด...ตำหนิให้กำลังกันเพื่อฟันฝ่า...ปัญหาที่มี...ราบรื่นไหม?ต่อคำถามที่ถาม...ไม่หรอก...สุข...ทกข์...เป็นของคู่โลก...ไม่มีครอบครัวใดหรอกที่ไม่มีปัญหา...อย่าหลอกตัวเอง...<span style="color:#ff0000;">แต่ปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไว้กลุ้ม...ทุกปัญหามีทางออก...และทุกทางออกก็ย่อมมีปัญหาเช่นเดียวกัน...</span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;">0000</span><span style="color:#ff0000;">วันที่ 14 กันยายน 2531 ...น้องเกมส์...(เด็กหญิงจิตตรารมณ์ เวียงด้าน)</span>ก็แหวกท้องแม่ออกมาอีกคน...จากภาระที่ยุ่งยาก...ก็เพิ่มกำลังใจให้พ่อแม่และวงศาคณาญาติอีกครั้ง...ครอบครัวใหม่ก็ล้มลุกคลุคลานไปตามสภาพ...วิถีชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบและ...ไม่ได้ปิดกั้นด้วยหนามไผ่เช่นเดียวกัน...จากครอบครัวเล็กๆทั้งน้องเรา...น้องเมีย...หลานเรา...หลานเมีย...ก็มาอาศัยด้วยเพื่อเรียนหนังสือ...นั่งลุ่มก็ย้ายมาอยู่สรรพากรอำเภอเมืองนครพนม...ก่อนคลอดน้องเกมส์ไม่กี่เดือน...</div></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-38381337782692907142008-09-23T02:22:00.000-07:002008-09-26T02:13:56.995-07:00อยากมีเมีย...(หวังสร้างอนาคต)เขาว่าอย่างนั้นจริงๆ....<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0-m81KxYOpnSeiINDLWG1PTZ67vEHEE_9GQ7NAThW89zTKvpoIJ2DMPxn0bQjoZv1Fy84ejlnPpPjGQMy0GmtQGtlFeH95OoPhdIGvqYPjcYilMJkIYFBrykII2VHQ3t4qJF5LceQfl7U/s1600-h/Untitled-53%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250254997981932610" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0-m81KxYOpnSeiINDLWG1PTZ67vEHEE_9GQ7NAThW89zTKvpoIJ2DMPxn0bQjoZv1Fy84ejlnPpPjGQMy0GmtQGtlFeH95OoPhdIGvqYPjcYilMJkIYFBrykII2VHQ3t4qJF5LceQfl7U/s200/Untitled-53%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLp9jM4aQ_7w9MLpbcF41DKFpR6gSftlLpu6FcxAMYk_uLzCQp8fPcBp_6DapxtTYWreYIAHWSUYriuMzyUzDRgNgkq-549lxzReJCTP_dhQmAGm9YEa-1RhI-2xWaMNTh9cWQVmRxWUcX/s1600-h/Untitled-53%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg"></a><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdU_O-HbvHxHn5k2RgcWiWRTZp3ww4LAqD9cxAnt6JDQ2kxKiNx2NR_h-JgCIFpgrhmsFs_QOs67jsi0nsf_y8lcONu9gOUVeV7GZn9q-v-ZAXpuKSczOkamXzKCzNvmMV2SCL3RrIP6XA/s1600-h/Untitled-47%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250254109824524498" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdU_O-HbvHxHn5k2RgcWiWRTZp3ww4LAqD9cxAnt6JDQ2kxKiNx2NR_h-JgCIFpgrhmsFs_QOs67jsi0nsf_y8lcONu9gOUVeV7GZn9q-v-ZAXpuKSczOkamXzKCzNvmMV2SCL3RrIP6XA/s320/Untitled-47%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaYnOmO_4ryGkaTG0nVxn0nl8TP83qYFkKZApweTyEwo3qMAtivEeulmpuL10u6d5Il-xG5PtLYw4efYPDXqvxGpYTggMO6zv0kLUw7_4e_g_soIAReHkaStwy0ejIfUv-n7vLCy4LeRBw/s1600-h/Untitled-53%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiECcL7ljSuRHBP-8c9DqZ2N4y0xBdBhTIkZRwGJsjuXDI468l4IHT7Jsaqws1l1UdNJQeWbz_25b5hv3tPf6VTFZM1S0wsyKvklt3Dp8qeHvzyqOR-IO-ggbukiR2YyPcjXOvaguBY33iv/s1600-h/Untitled-47.jpg"></a><br /><br /><br /><br /><br /><div><br /><br /><br /><br /><div><span style="color:#ffffff;">0000</span>ตั้งแต่เป็นครูลงไปสอบรามคำแหงครั้งเดียว...เงินเดือนพันกว่าบาท...เรียนรามปีสี่...ระหัสวิชาสูงขึ้น...การสอบแต่ละวิชาห่างกันจะเทียวลงไปสอบ...มีข้อจำกัด...เงินเดือนจ่ายค่ารถได้ครั้งเดียว...ลาติดต่อกันก็สงสารเด็ก...เห็นทีวิชารัฐศาสตร์จะเป็นเส้นขนานกับอาชีพครู<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>ลุงเรา<span style="color:#ff0000;">(ครูดรุณ อาจารย์ใหญ่โรงเรียนบ้านศรีเวินชัย)</span>อาจารย์ใหญ่คนแรกของตำบลสามผง...ที่มาจากการสอบเป็นอาจารย์ใหญ่...แนะนำว่ามาทางครูน่าจะไปทางครู...ปริญญาทางครูน่าจะเหมาะสมกับวิชาชีพ...และให้สมัครสอบ พม.(พิเศษครูมัธยม)แต่ครูรุ่นพี่แย้งว่าสอบพม.มันยากเพราะคนที่บรรจุก่อนเรายังไม่มีใครสอบได้เลย...เอ้อ...มันก็ท้าทายดี...เราสมัครสอบพม.สองปีได้ 3 ชุดวิชาครู...วิชาภาษาไทย...วิชาสังคม...อบรมภาคฤดูร้อนวิชาพละเดือนเมษายนปีต่อมาที่วิทยาลัยพละศึกษามหาสารคาม...ครบ 4 ชุดได้วิทยฐานะครูเพิ่มเงินเดือนเพิ่มเป็น 7 ขั้นแถมหนีบเอาเพื่อนเอาพี่ๆน้องๆในกลุ่มสามผงไปสอบได้กันทั่วหน้า...ก็ไม่เห็นจะยากนะ...<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span><span style="color:#ff0000;">วันที่ 5 สิงหาคม 26 ปรับวุฒิ พม.จากครู 1 ระดับ 1ขั้น 1,865 เป็นครู 2 ระดับ 2 ขั้น 2,625</span> โรงเรียนบ้านแค...1 ตุลาคม ปรับเงินเดือนอีกหนึ่งขั้น...จากครู ป.กศ.แอ้ มีวุฒิอนุปริญญาต่อท้าย...ในห้วงนั้นมี มสธ.<span style="color:#ff0000;">มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช</span> อันเป็นมหาวิทยาลัยเปิดแห่งที่ 2 เกิดขึ้นส่งสัยว่าวาสนา<span style="color:#ff0000;">รัฐศาสตร์รามคำแหงต้องหันหลังให้กัน.</span>..เพราะ มสธ.เปิดโดกาสให้กับทุกคน...ทุกสาขาอาชีพ...ที่มีวุฒิม.6ขึ้นไปสามารถเรียนเพิ่มเติมได้หรืออยากมีความรู้ต่างสาขาก็ได้...โดยเพียงแต่ลงทะเบียนเรียนทางไปรษณีย์...แล้วไปรษณีย์ก็จะนำหนังสือส่งให้ถึงบ้าน...อ่านอ่านและก็อ่านถึงเวลาไปสอบ...ผ่านเร็วจบเร็ว...ไม่ผ่านก็สอบซ่อม...แก้ตัวจนกว่าจะผ่าน...</div><div><span style="color:#ff0000;"><span style="color:#ffffff;">0000</span> คณะศึกษาศาสตร์สาขาบริหารการศึกษา.</span>..คือวิชาที่เราจะต้องต่อยอดอีกสองปีก็จะได้ปริญญาตรี...เราไปสมัครเรียนลงทุนแค่ครั้งหนึ่งไม่เกินสองพันบาท...ดีกว่าเทียวลงกรุงเทพไปสอบราม...</div><div><span style="color:#ffffff;">0000</span>ตั้งแต่เริ่มต้นตีแผ่เรื่อง<span style="color:#000000;">ของเราให้ท่านทราบ...เรายังไม่เคยเล่าเรื่องผู้หญิงให้ฟ้งเลยนั่นแสดงว่าเราเป็นคนที่</span><span style="color:#ff0000;">หญิงไม่ยุ่งมุ่งแต่งาน</span>...ที่ไม่ได้กล่าวถึงเพราะเธอไม่ใช่หญิงสาธารณะที่จะนำมากล่าวให้ใครฟัง </div><div><span style="color:#ffffff;">0000</span>จบม.ศ.3 จากปิยะปี 17 รอไปเรียนต่อภาคค่ำที่วิทยาลัยครูสกลนคร คืนนั้นเราไปดูหนังกลางแปลงที่บ้านสามผง...ไปเจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง(มีแววเป็นสาวแล้วนะ)ตัวเขียวยังกะแมงทับ...แต่รอยยิ้มเธอทำให้โลกทั้งโลกสว่างไสวคลายความม่นหมอง...นับจากวันนั้นจนถึงปี27 รวมเวลา 10 ปีเราขอเธอกินดอง...เธอก็พยักหน้า...เพราะเธอก็มีเราคนเดียว...วันที่เราไปขอประมาณเดือนธันวาคม...ป้าเรา(ครูอำนวย)ได้ถอนแหวนในมือท่านหมั้นไว้ก่อน...โดยที่เราไม่มีเงินสักบาทเดียว...แล้วนัดแต่งในเดือนหน้าเรา<span style="color:#ff0000;">กู้เงินจากสหกรณ์ออมทรัพย์ครูเป็นค่าดอง</span>...ใน<span style="color:#33cc00;">วันศุกร์ที่ 13 มกราคม 27 คืองานสุขสันติ์วันกินดองของเรากับเจ้าหน้าที่สรรพากร 1 สำนักงานสรรพากรจังหวัดหนองคาย.</span>..ตั้งแต่นั่นมาเราก็ได้เมียผ่อนส่ง...เพราะจากวันนั้นถึงวันนี้...เรายังจ่ายหนี้สหกรณืไม่หมด...เพราะยืมแล้วยืมอีก...จนลาออกจากครูก็ยังไม่หมด...เรายังสอนอยู่บ้านแค...เธอ...นังลุ่ม...อยู่หนองคาย...ไม่มีโอกาสข้าวใหม่ปลามัน...แต่ค่าดองหนึ่ง<span style="color:#ff6666;"><span style="color:#ff0000;">หมื่นบาทกับทองหนึ่งบาท</span>...</span>นับมาถึงวันี้ก็คุ้มแล้วล่ะ...</div></div></div></div></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-75211646070042408072008-09-16T23:54:00.000-07:002008-10-15T00:33:17.814-07:00เหลียวหน้า...แลหลัง...สู่อนาคตของพ่อพิมพ์...<p align="left"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhByo2lI_wxaSQHa14adOLwt0qkeKp9lIJCyPnU0wjov6d3XitlhSenBq4JX_-JOAW75rmwNBNqNG9uMGPLb3vnVqWkFcCaN87HoUg5I4YYZuDqLK243555r1zP9wEHNnzhyphenhyphenmQW5vqrHuhF/s1600-h/Untitled-34%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250252452121363666" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhByo2lI_wxaSQHa14adOLwt0qkeKp9lIJCyPnU0wjov6d3XitlhSenBq4JX_-JOAW75rmwNBNqNG9uMGPLb3vnVqWkFcCaN87HoUg5I4YYZuDqLK243555r1zP9wEHNnzhyphenhyphenmQW5vqrHuhF/s320/Untitled-34%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89.jpg" border="0" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThdFSUpO1zBhPNikN1H4UdkYynB068BpE8UK4j2I2cnfSJl2hEoZagBZsi8oBp5Mjt3ef5g9-eAPG2ygtBWJ3CPlE2oJo7h9qsTayQJnykTw5ev8i-QuA5pkxCM0FpM6hgqwlCMtadUEk/s1600-h/Untitled-70.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5248800487864621698" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiThdFSUpO1zBhPNikN1H4UdkYynB068BpE8UK4j2I2cnfSJl2hEoZagBZsi8oBp5Mjt3ef5g9-eAPG2ygtBWJ3CPlE2oJo7h9qsTayQJnykTw5ev8i-QuA5pkxCM0FpM6hgqwlCMtadUEk/s320/Untitled-70.jpg" border="0" /></a></p><br /><br /><br /><div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLc50YSjheo_VVA3VntY4oNZLCMn_hO2x0vVbqhHspgLnXWTCuSqnjv5WoKbP-XVfeZ92Oy0PR9d1VvrssWl9pcKl1HL9Eih414DtZ7HW5keV1D2QrtyUpmh8sSgVDVga8OgDCIH4stEaf/s1600-h/Untitled-73.jpg"></a><span style="color:#ffffff;">0000</span>ครูหนุ่มแห่งลุ่มน้ำสงคราม...ทำหน้าที่เป็นพ่อพิมพ์ของชาติที่บ้านแค หมู่ 2 ตำบลสามผง เราอยู่ศรีเวินชัยหมู่ 6 ตำบลเดียวกัน อันเป็นสุดยอดของชีวิตอีกห้วงหนึ่ง...ที่ได้สอนโรงเรียนใกล้บ้าน ...คนบ้านแคกับคนบ้านเรารู้จักกันโดยพื้นฐาน...เป็นญาติกันเพื่อนกัน...ทั้ง<span style="color:#ff0000;">ครูแก้ว ครูกล้า ครูเส็ง </span>ก็เป็นคนบ้านแคจึงเปรียบเหมือนคนครอบครัวเดียวกันโดยมี<span style="color:#ff0000;">พี่พล(อ.สุรพล เหมื้อนงูเหลือม)</span>เป็น<span style="color:#33cc00;"><strong>ครูใหญ่</strong></span>หนุ่มโสดอายุเกิน 40 เป็นคนบ้านศรีเวินชัยเป็นญาติกัน ปัจจุบันเป็นผอ.โรงเรียนบ้านศรีเวินชัย <span style="color:#ff0000;">ครูเปด(อ.นิพนธ์ ติยะบุตร)</span>ปัจจุบันเป็นผอ.โรงเรียนชุมชนสามผง เป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวเทียวโรงเรียนด้วยกัน จึงทำให้ไม่เหงาทั้งงานโรงเรียนและงานชุมชน...<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>เสาร์-อาทิตย์-ตอนปิดเทอม เข้าป่าล่าสัตว์ ยิงนกตกปลา ยิงหมูป่าดงคำ ยิงบ่างยิงอีเห็น...นัดหมายกันทำมาหากิน... งานบุญ งานบวช งานแต่ง งานตาย ครูหนุ่มและทีมงานไม่เคยขาดงานไม่เลิกไม่กลับอันถือว่าช่วยงานเต็มที่เข้าตำรา <span style="color:#33cc00;">"เหล้าบ่เหมิด ผู้นี้บ่หนี"</span> บ้านแค เป็นหมู่บ้าน<span style="color:#ff0000;">อัศจรรย์</span>ปีหนึ่งเป็นเกาะอยู่6เดือนทั้งตำบลสามผง มี2หมู่บ้านที่เป็นเกาะ คือปากยาม กับบ้านแค เพราะถ้าแลหลังกลับตั้งแต่เกิด การคมนาคมต้องทางเรืออย่างเดียว<span style="color:#ff0000;"> <strong>ต่อมา</strong></span>ก่อนที่เราจะมาเป็นครูสักสองปี... มีถนนรพช.ตัดผ่านเรียกว่าถนนสายหาดแพง-หมูม่น...โดยเริ่มจากบ้านหาดแพง...บ้านคำไฮ...ผ่านดงคำ...และ<span style="color:#3366ff;">(ที่ดงคำมีบ้านเกิดใหม่2หมู่บ้านคือบ้านไทยสบาย บ้านไทยเจริญ ผู้คนอพยพมาจากบ้านแค มาตั้งบ้านใหม่ริมถนนรพช.)</span>บ้านดงน้อย... บ้านนาหนองหวาย...บ้านสามผง...บ้านศรีเวินชัย...ไปอำเภอบ้านแพงผ่านบ้านดอนเตย...และสิ้นสุดที่บ้านหมูม่น(ปัจจุบันคืออำเภอนาทม)บ้านเราเจริญขึ้นมีถนนตัดผ่าน รถราเพิ่มมากขึ้น...ตั้งแต่มีถนนเส้นนี่มายังลาดยางไม่สุดลาดเฉพาะในหมู่บ้าน...หน้าฝนต้องช่วยกันเข็นรถไม่ช่วงใดก็ช่วงหนึ่งของถนน..ไม่น้ำท่วม...ก็ทางขาด...มีโคลนตมหน้าถนนไม่มีหิน...มีแต่ดินเหนียวล้วนๆ...<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>หน้าฝนเข้า<span style="color:#ff0000;">พรรษา</span>เราก็ต้องเข้าพรรษาที่บ้านแคประมาน 4 เดือน...ไม่ใช่ 3เดือนเหมือนพรรษาทั่วไปเพราะช่วง4เดือนน้ำยังไม่ลด...ถนนที่เชื่อมบ้านแคกับรพช.ยังไปมาหากันไม่ได้...<span style="color:#ff0000;"><strong>เอ็นโดโร่สีเหลือง</strong></span>ก็จอดเข้าพรรษาด้วยจะได้ใช้งานอีกทีก็หลังน้ำลด...เราอาศัยอยู่กับครอบครัวพี่พิมพี่วาส(<span style="color:#ff6666;">นายพิมพา โสภา เป็นภารโรง)</span>กับครูใหญ่ครูเปดปีต่อมาหลวงได้แจก<span style="color:#ff0000;">ครูสาว</span>ไปให้โรงเรียนบ้านแคหนึ่งคนชื่อ<span style="color:#3366ff;">นางสาวพูนสุข ใจสนุก </span>แต่คนที่ได้เมียหลวงแจก...คือ<span style="color:#ff0000;">ครูแก้ว </span>เพราะทั้งคู่แต่งงานกันในปีต่อมา...เราและเพื่อนครูในกลุ่มสามผงพากันไปแต่งงาน<span style="color:#ff0000;">นายศุภชัย โพธิ์สุ กับนางสาวพูนสุข ใจสนุก ที่อำเภอนาแก</span><br /><span style="color:#ffffff;">0000</span>อยู่บ้านแค3ปีเพื่อนๆก็แต่งงานกันไปหมดแล้ว...จันทร์-ศุกร์...สอนหนังสือเป็นครูๆๆๆๆๆๆๆๆ...เสาร์อาทิตย์เป็นชาวบ้านๆๆๆๆๆจนปี 27 อยากมีเมียเหมือนคนทั่วไป...แล้วจะทำอย่างไร<br /><span style="color:#ffffff;">0000</span></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-25966189182837962482008-09-03T20:20:00.000-07:002008-09-17T23:54:57.138-07:00ครูหนุ่มแห่งลุ่มน้ำสงคราม..(ครูบ้านนอก)<div align="justify"> ...<strong><span style="color:#3366ff;">15 พฤษภาคม 2524</span></strong> คือวันแรกแห่งการเป็นครู...เมื่อคืนนี้ญาติพี่น้อง...ลุง ป้า น้า อา ผู้หลักปักบ้าน...พ่อใหญ่ แม่ใหญ่ ถูกแม่เชิญมากันเต็มบ้าน...เพื่อ...ทำการผูกข้อมือ...บายศรีสู่ขวัญ...อวยพร...สั่งสอน...แสดงความยินดี...พร้อมกับตลกบริโภค...สุดแท้พฤติกรรมใครจะแสดงออกอย่างไร...แต่ทุกคนที่มาวันนี้ล้วนแต่หน้าชื่นตาบานคนที่มีความสุขที่สุดคือแม่...<span style="color:#cc66cc;"><strong>แม่ใหญ่หวล</strong>...</span><strong><span style="color:#cc66cc;">แม่ตู้(อุ้ย)เหรียญ</span> (</strong>ยายเรา)ยิ้มไม่หุบ...ยายเราคุยจนน้ำหมากกระเด็นใส่วงสนทนา...หลานกูมันเก่งมันได้เป็นครูแล้ว...(<strong>แกไม่รู้หรอกว่าพญาแทนขีดเส้นมาให้เป็นอย่างนั้น)<br /></div></strong><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio3sklm-ij12y2pKC3nkZwp8fEcPE-C4oO7K82tRgtbHkNBkQmHIjXivIo5K2nYdA64D48sxuKf-Ast-E_PPVgjvAkXzDplL2rlimaCkUMNYCoutENtXYveJR9Wt96Cb1HfMrlnXlJcL42/s1600-h/100_5373.JPG"></a><p align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuXHscyYqbh86z1j9yiLrwsRGGsa7Hg-nYuqJuMPxy6cJitLZ9nY9QDf4W4KbP5bidpTJRBhYBoYOrmD1vYjgK3uvuFhdmLsJ825dezrKD-KeJ6OlykVYyTbaTg8-6QpBOsD4X6EbI8xkW/s1600-h/Untitled-26.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5247251106358829266" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuXHscyYqbh86z1j9yiLrwsRGGsa7Hg-nYuqJuMPxy6cJitLZ9nY9QDf4W4KbP5bidpTJRBhYBoYOrmD1vYjgK3uvuFhdmLsJ825dezrKD-KeJ6OlykVYyTbaTg8-6QpBOsD4X6EbI8xkW/s320/Untitled-26.jpg" border="0" /></a></p><div align="justify"><br />...เราเป็นครูที่โรงเรียน<strong><span style="color:#ff0000;">บ้านแค.</span></strong>..หมู่ 2 <strong><span style="color:#009900;">บ้านเราศรีเวินชัย</span>ห</strong>มู่ 6 เป็นหมู่บ้านที่ไม่เคยได้รับเบี้ยกันดาร...เป็นหมู่บ้านที่เจริญกว่าทุกหมู่บ้าน...เพราะอยู่ติดลำน้ำสงคราม...การขนส่งเดินทางสะดวก...บ้านปากยามกับบ้านสามผง...ก็เจริญส่วนบ้านดงน้อย...นาหนองหวาย...ได้รับเบี้ยกันดาร...เจ้านายสรุปว่าไม่มีเส้นทางคมนาคม...มีไข้มาลาเลีย...กันดาร...ยากจน...(ก็มันเขียนเอา)...เราเพิ่งนึกได้ว่าตอนสอบทุนกันดารเมื่อคราวก่อนถึงมีเพียงสองตำแหน่งใน<strong>ตำบลสามผง.</strong>..ทั้งๆที่มันก็เหมือนกันทุกหมู่บ้านนั่นแหละ...<br /><br />...แม่ซื้อรถ<span style="color:#33cc00;"><strong>มอเตอร์ไซค์เอ็นโดโร่ <span style="color:#cccccc;">(</span></strong></span>มือ 2 หรือ 3ไม่รู้)จากเพื่อนแม่ให้เรา...รถสตาร์ทไม่ติดต้องซ่อมก่อนถึงขี่ได้...เดือนที่ 1, 2,3, ผ่านไปยังไม่ได้รับเงินเดือน...ไม่รู้เพราะเหตุใด...ครูเก่าบอกเราว่าเป็นระเบียบ...ต้องตกเบิกหลังสามเดือนผ่านแล้ว...ระเบียบอะไรเราไม่รู้หรอก...เรารู้แต่ว่า...เราเดินเข้าร้านไหนภายในหมู่บ้าน...น้ำมันกี่ลิตร...เหล้ากี่ขวดเขาให้เราเซนต์หมด...มันช่างดีพิลึก...<br /><br />...1,535 บาทต่อเดือนหลังสามเดือนได้รับเงินตกเบิก <strong>4,605</strong> บวกกับอีก 15 วัน เป็นเงิน <strong><span style="color:#ff0000;">5,372</span></strong> บาท...ได้รับเงินเดือนครั้งเดียว...เกิน<strong><span style="color:#cc33cc;">ครึ่งหมื่น</span></strong>...ไม่ใช่น้อยสำหรับเรา...เรานำเงินไปจ่ายร้านที่เป็นหนี้ค่าเหล้า ค่าน้ำมัน สบู่ยาสีฟัน...ไม่พอหวะ...ขอติดหนี้ไว้เดือนต่อไป...ร้านค้าก็แสนใจดี...บอกเราว่าไม่มีปัญหาอยากได้อะไรขอให้บอกกลางวันกลางคืนเรียกได้ตลอด...แถมให้ใครมาเอาก็ได้<br />...กลับมาบ้านบอกแม่...ได้เงินเดือนแล้วแต่ไม่เหลือ...แม่บอกไม่เป็นไรหรอกลูก...ขอแต่ให้<em><span style="color:#33cc00;">เจ้า</span></em>มีเงินเดือน(ได้เป็นเจ้าแล้ว)ไม่ให้แม่ก็ไม่เป็นไร...เพราะไม่ได้ใช้อะไร...ขอแต่ช่วยน้องเวลามันขอบ้าง...<span style="color:#ff0000;"><strong>แค่นี่แม่ก็มีความสุขแล้ว...</strong></span><br /><strong><span style="color:#ff0000;">แม่บอกเราอย่างนั้นจริงๆ.................</span></strong></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-37353537286707723802008-09-03T00:50:00.000-07:002008-09-16T01:27:47.680-07:00ร่มโพธิ์หักหมู่นกแตกรัง...แต่เราไม่ใช่<div align="justify">....<span style="font-size:130%;"><span style="color:#33cc00;">พ่อเป็นความดันโลหิตสูง</span>.</span>..เส้นเลือดในสมองแตก...พ่อเป็นนักมวย...เป็นประดาน้ำดำนำเก่ง...เป็นนักดื่มตัวยง...เป็นพ่อที่หาเลี้ยงทุกคนในครอบครัว...พ่อไม่เคยซื้อกับข้าว...นอกจากข้าวเพราะพ่อไม่มีนา...พ่อเป็นทุกอย่างของครอบครัว...แต่จำเป็นอะไรที่พ่อจะต้องตายด้วย...มันคือความสับสนของชีวิตมนุษย์ตน<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5-p-RHPBCSEIdJZ2k4FwjOfNjwpWeN8upw8ghnPu-GHHyufIGeBcmuxTprBavEFilMKDB5S71g2q7WCmeYWsyoJTtK1PNbLbXpfNEk18I1DKp5fnGZtP6mGQIECwO9cT3zM9bo-KmiKe4/s1600-h/100_8592.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242047331524368610" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5-p-RHPBCSEIdJZ2k4FwjOfNjwpWeN8upw8ghnPu-GHHyufIGeBcmuxTprBavEFilMKDB5S71g2q7WCmeYWsyoJTtK1PNbLbXpfNEk18I1DKp5fnGZtP6mGQIECwO9cT3zM9bo-KmiKe4/s320/100_8592.JPG" border="0" /></a>หนึ่ง...ที่มีทั้งทุกข์ สุข โศรกเศร้าคละเคล้ากัน...ทำไมต้องเกิดกับครอบครัวเราด้วย...พ่อตายตอนอายุ 51 ครึ่งคนพอดีกำลังตั้งลำได้ เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย น้องสาวเราก็เช่นเดียวกัน คนต่อๆมากำลังเรียนพ่อบากบั่นอยากให้ลูกๆได้เรียนเพราะตัวเองไม่มีโอกาส...ความสูญเสีย...ความระทมทุกข์ทั้งหมดเราเขียนไว้ในหนังสืออนุสรณ์พ่อ...เราบวชกลางพรรษา...อุทิศส่วนกุศลให้พ่อ...เพราะเดือนตุลาคมยังไม่ออกพรรษา...รับกฐินเสร็จราวเดือนพฤศจิกายน...สึกออกมาเป็นทิด...ก่อนสึกญาติผู้ใหญ่...อาของยายคือ<strong>ขุนพนมอำนวยสุข </strong>ที่อยู่เมืองนครพนม...ถึงแก่อนิจกรรม...เราไปร่วมทำบุญจัดการงานศพกับตายาย...จูงไปพระราชทานเพลิงศพที่วัดศรีเทพ..เราไปนอนจำพรรษาที่วัดศรีเทพ 3 คืน...จนงานศพเสร็จ...เราไม่ได้ไปสอบที่รามหลังน้ำลด...กะว่าทำบุญ 100 วันให้พ่อเเล้วจะเข้ากรุงเทพอีกครั้งเพื่อไปเรียนต่อ...หลังทำบุญสิบวัน...ได้ทำบุญอีกรอบ...ตาด่อง อดีตศึกษาธิการอำเภอเมืองมุกดาหาร...ตายไปอีกคน...เราบวชอีกครั้งเพื่อจูงศพให้ตา...เลยไม่ได้เข้ากรุงเทพ<br />.....ปีนั้น...ทางการโดย<strong>สำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดนครพนม </strong>ที่เปลี่ยนสภาพจากครูองค์การ มาเป็น<strong>ครูสปจ</strong>. ประกาศ<strong>ปล่อยผีรับสมัครผ้มีวุฒิครู</strong>...ทั้งครูพ.กศ.,ป.กศ.,ป.กศ.สูง,พ.ม.และมีแถมผู้ที่ได้รับวุฒิทางอาชีวศึกษาปวช.,ปวส,อาชีวะสูง ทางเกษตร ทางช่าง,รับไม่อั้นเขาบอกว่าครูขาดแคลน...โดยเฉพาะด้านวิชาชีพ...เขาประกาศว่าขาด...ครู.สลน.,ครู.สปช., ครู.กพอ.อันความหมายของคำย่อเราไม่รู้...เรารู้แต่ วิทย์,คณิต,สังคม,พละ อะไรประมาณนั้น...ซึ่งตอนเรียนครูก็ไม่มีคำย่อพวกนี้...เราไปสมัครสอบ โดยที่หัวยังโล้นอยู่...มีคนสมัครสอบ 5 คน...ทางการรับ 4 คน...เดือนเมษายน...เขาประกาศว่าเราสอบได้และบรรจุเป็นครูในวันที่ 15 พฤษภาคม...โดยเรียงลำดับผู้สอบได้ที่ 1 คือ <strong><span style="color:#33cc00;">นายศุภชัย โพธิ์สุ(ครูแก้ว) 2.นายไกรยุทธิ์ โพธิ์สุ(ครูกล้า) 3.นายอารมณ์ เวียงด้าน(ครูไก่) 4.นายคำเส็ง ผงจำปา (ครูเส็ง) จึงเป็นที่มาว่าครู 3 ก.แห่งโรงเรียนบ้านแค (ไก่ แก้ว กล้า)</span></strong>ตำบลสามผง อำเภอศรีสงคราม...ถึงครอบครัวจะได้รับความเศร้าโศก เราก็ทำให้แม่น้องๆ ญาติพี่น้อง ได้รับความสุขเช่นเดียวกัน...</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-4191613778332539222008-08-28T00:53:00.000-07:002008-09-25T02:37:08.805-07:00ครู ป.กศ.แอ้...แต่ตกงาน<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH1B-NfRsCsSfn9YWu_ZlELOsKHk9OOsqzbTv4UhH_WBMotoAhN0DQupWl3XU74rstVPmLYqYhX6reZHVUetnTB3U6t02C6RpeTte36lzhCYFEypL52p1cPoVFhKlkS9_E8zT5qbqD_dNo/s1600-h/Untitled-49.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249890542332033250" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH1B-NfRsCsSfn9YWu_ZlELOsKHk9OOsqzbTv4UhH_WBMotoAhN0DQupWl3XU74rstVPmLYqYhX6reZHVUetnTB3U6t02C6RpeTte36lzhCYFEypL52p1cPoVFhKlkS9_E8zT5qbqD_dNo/s320/Untitled-49.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"><span style="color:#ffffff;">๑๑๑</span><span style="color:#ff0000;">ช่วงเป็นนักศึกษา</span>...เป็นยุคเฟื่องฟูของกิจกรรมนักศึกษา...ตามสโลแกน กูเป็นนิสิต นักศึกษา มีปัญญามากมายมหาศาล...ทั้งปัญญาชน...คนอันธพาล...ร่วมประสานเป็นพลัง...สร้างศรัทธาของมหาชน...เราเป็นกรรมการศูนย์กลางนักศึกษาเป็นตัวแทนสายชั้นปี...ผู้นำยุคเราเข้าป่าเป็นทั้งเพื่อนร่วมกิจกรรม...เพื่อนบ้านเดียว<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5IXDp7z_Dl1tqBOLaHs3cHJXck-DYoxd1bi89sew0hw_IlKBoBtNvJ-zuRasY12z6RJaf7dPyrll1e8Itoo0Q7uc_DWOcMc6EsASuTdr5n-R7L42tyoKE70voAIX6b9JXDFCw-Ahhk1kS/s1600-h/DSCF3039.JPG"></a>กัน...ปัจจุบันเขาเป็น<span style="color:#ff0000;"><a href="http://arrom2.blogspot.com/2008/09/blog-post_03.html">ผู้แทนราษฎร</a></span>...เป็นนักเรียนทุนกันดารที่สอบแข่งกับเรามา...อดีตเป็นประธานนักเรียนคนแรก...ของโรงเรียนสหราษฎร์...เป็นนักปลุกระดม...เป็นดาวไฮปาร์ค...สุดท้ายหนีเข้าป่า...เป็นคอมมิวนิสต์...ตามข้อกล่าวหาของรัฐบาลยุคหอยครองเมือง...เพื่อนหนีเข้าป่า(<a href="http://picasaweb.google.com/kai.arrom/PeSkpE/photo#5239052728508732706">เขาชื่อครูแก้ว</a>)...เราพาเพื่อนที่หนีมาจากธรรมศาสตร์กลับไปซ่อนตัวอยู่ที่บ้าน...เหตุการณ์สงบเราเรียนต่อจนจบ...ได้วุฒิครูติดตัวทุนคึกฤทธิ์ไม่มีสักบาทเดียว...จบมาแล้วไม่มีงานรองรับ...งานกับเงินมันไปกับคึกฤทธิ์...ไม่มีการเปิดสอบบรรจุครูอีกเลยตั้งแต่จบมา...เพื่อนที่หนีเข้าป่าได้ข่าวเพียงว่ามาเยี่ยมแม่ที่บ้านแค...โดนปิดล้อมแต่สุดท้ายปลอดภัยและหนีไปได้...และไม่เคยได้ติดต่อกันอีกเลย...เราขอพ่อหนีจากบ้านไปเผชิญโชคที่ กทม...เรียนต่อรามคำแหงคณะรัฐศาสตร์ เพราะลูกลุงเราเรียนที่นี่อยู่แล้ว...เรียนไปทำงานไปทำกิจกรรมไป เกเรเที่ยวเตร่ตามประสาเด็กวัยรุ่น...แถมเป็นลูกชายคนโต...เป็นลูกครูพ่อมีเงินเดือน...เรียนบ้างไม่เรียนบ้าง...เพราะเป็นยุคของพวกเรา...เรียนอยู่สามปี ได้ 70 กว่าหน่วย...น้องๆเริ่มโตไล่ตามหลังมา...<br /><span style="color:#ffffff;">................</span><span style="font-size:130%;color:#ff0000;">วันที่ 2 ตุลาคม 2523</span> เป็นวันที่ฝนตกหนักทั่วกรุงเทพ...มีการประกาศของมหาวิทยาลัยรามคำแหง...งดการเรียนและงดสอบไม่มีกำหนด...เราไปเรียนตามปกติ...เดินเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้...น้ำท่วมเกือบถึงป้ายมหาวิทยาลัย...เรากับเพื่อนๆ...ฉลองต่อที่ไม่ได้สอบ...ตั้งใจจะกลับไปบ้านที่ศรีเวินชัยเพราะไม่ได้กลับนานแล้ว...พอมาถึงหอพักประมาณ 2 ทุ่มเศษ...มีคนเอาโทรเลขมาให้ 3 ฉบับ...ฉบับแรก <span style="font-size:130%;color:#ff6600;"><em>พ่อป่วยหนักกลับบ้านด่วน</em></span>...2ฉบับหลัง มีข้อความว่า...<span style="font-size:130%;color:#cc66cc;">พ่อเสียแล้ว กลับบ้านด่วน</span>...โลกทั้งโลกหมุนติ้ว...ยืมเงินเพื่อนเป็นค่ารถ...เรียกแท็กซี่ไปหมอชิด...</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-75394505176365652982008-08-26T01:56:00.000-07:002008-09-25T02:39:59.081-07:00นักศึกษาครูภาคค่ำ...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm6iiqdeu1OiDmCZADpgqMHRGRbejjn6PevWl1tb9KMxO8XUOS4VoNlm4yZKMvu1EspudU8HywDECmPtb_M3OppnVVZrVdzFb5pjSZJPJkWYcX63virBFKHvn0zNmQZildKJH32N45G-eG/s1600-h/Untitled-37.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249891367998812242" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm6iiqdeu1OiDmCZADpgqMHRGRbejjn6PevWl1tb9KMxO8XUOS4VoNlm4yZKMvu1EspudU8HywDECmPtb_M3OppnVVZrVdzFb5pjSZJPJkWYcX63virBFKHvn0zNmQZildKJH32N45G-eG/s320/Untitled-37.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify">...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYuPaLIEdAvFc9oBIeabwM89K9VlpdC5yaj5GSZ_N3MGLF2Reo5hxC0hfYnj3xHiZdskK9_cKcA-Qh26rHzOsg3btdGRkfluqoq6h9aYQXBnc2bZRi-V-d1EZBD3HcTCoe7CSQcPRspmee/s1600-h/DSC07986.JPG"></a><span style="color:#ff0000;">ออกจากปิยะฯ</span>ไม่ได้มีความเข้าใจหรอกว่าจะเรียนอะไร...<span style="color:#ff0000;">มศ.3</span> ไม่<span style="color:#ff0000;">ครูก็ตำรวจ</span>...แต่ตำรวจไม่ได้สอบตอนจบใหม่...นึกอยากสอบตอนไหนก็สอบ...<span style="color:#33cc00;">ไอ้อ้วน</span>(ลูกพ่อเหรียญ)มันไปสอบ<span style="color:#3333ff;">เกษตรกาฬสินธิ์...</span>มันบอกว่าสอบง่ายๆขุดดินคิวคูณคิวก็ได้เรียน...แต่เพื่อนหลายคนบอกว่า...<span style="color:#ff0000;"><em><span style="font-size:130%;">อยาก..?..(ได้หญิง)ให้เรียนครู...อยากบู้ให้เรียนเกษตร...อยาก เสต็จให้เรียนการช่าง</span></em>...และมันเยาะเย้ยหลังพวกมันได้เข้าเรียนแล้วว่า "ครูกลับกบ้านพายกระเป๋ากับเกิบ เกษตรกลับบ้านพายแบ้งค์ขี่รถแลนด์"</span><span style="color:#333333;">เรา</span>ไปสอบทุนครูกันดาร...ของวิทยาลัยครูสกล...ไอ้จ่อยลูกลุงเราก็สอบด้วยกัน...<span style="color:#ff0000;">ตกทั้งคู่</span>...แพ้นักเรียนโรงเรียนอำเภอ...เราไปสอบภาคค่ำ...ได้เรียน<span style="color:#3366ff;">ภาคค่ำวิทยาลัยครูสกลนครรุ่นสุดท้าย</span>...เรียนเทอมแรก...เป็นหัวหน้าชั้น...ร่วมเป็นกรรมการนิสิตนักศึกษา...สายชั้นปีที่ 1ทำกิจกรรมร่วมกับทุกชมรมออกค่าย...จัดเที่ยว...อาสาพัฒนาเรื่อยไป...ใครชวนไปหมด...อายุ 18 เป็นนักกิจกรรมเรียนไม่ทันเพื่อน...เงินไม่พอใช้...ไม่ได้จ่ายค่าเทอม...สุดท้ายอาจารย์ให้ดรอป...เรียนได้เทอมเดียว...กลับบ้านไปหาปลา...หลังจากพ่อ..แม่...เสียน้ำตาเพราะไม่สนใจเรียน...อยู่บ้านก็พาเพื่อนทำกิจกรรม...ไปแข่งฟุตบอลเชื่อมสัมพันธ์กับบ้านอื่น...พาเพื่อน<span style="color:#ff0000;">งันต้น...ทอดต้นทุกวันพระ</span>...นอนเลียแผลทบทวนชีวิตที่ผ่าน...เข้าใจว่าทางวิทยาลัยจะเรียกไปเรียนต่อ...ปรากฏว่า<strong><span style="font-size:130%;color:#3366ff;">โดนรีไทร์(ไล่ออก)</span></strong>ในเทอมต่อมา...เขาบอกว่าหมดสมาชิกภาพ...<br /><strong><span style="color:#33cc00;">....ปีนั้น...หม่อมคึกฤทธิ์ ปราโมช...เป็นนายกรัฐมนตรี...</span></strong>เจ้าของนโยบาย ขุดคลองให้เป็นถนน...ทำถนนให้เป็นคลอง...เจ้าของ<span style="color:#ff0000;">ประชานิยมยุคแรก</span>...จนต่อมาทุกพรรคการเมืองต้องลอกนโยบายของแกมาใช้ทุกพรรค...คึกฤทธิ์...แจกทุกอย่าง...ทำถนนขุดคลองใช้แรงคนแทนเครื่องจักร...ช่วงไม่ได้เรียนก็ไปรับจ้างกับเพื่อนๆ...ขุดคลองทำทางเพื่อเอาสตางค์คึกฤทธิ์...นายกคึกฤทธิ์...เปิดโอกาสให้คนรากหญ้า...มีทุนคึกฤทธิ์เพื่อผลิตครูที่ขาดแคลน...โดยให้สภาตำบลอันมีกำนันเป็นประธานการสอบ...ครูใหญ่ภายในตำบลเป็นกรรมการ...ออกข้อสอบเองโดยสอบสัมภาษณ์...เราสอบได้ทุนคึกฤทธิ์...ไปเรียนครูต่อภาคปกติ 2 ปี จบ...เพื่อนๆเรียกเราว่าครูไก่...คำว่าครู...จะเป็นคำนำหน้าคนที่เรียนครู...จะได้เป็นครูหรือไม่อยู่ที่<span style="color:#009900;">เทวดา(แถน)</span>เป็นผู้กำหนดชะตา...</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-72852726072569719772008-08-25T01:44:00.000-07:002008-08-26T01:51:57.048-07:00นักเรียนในเมืองผู้นำยุคแรกของหมู่บ้าน<div align="justify"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4BB47RR7di07gP_iCMhv-Kn8zNRMoOcCGrP5mmRg3gVT10fcY6gf9Pju-o0I8T_-mXom8GqTed5pbZc5L3SXZWwP73kihlsN92iVzQruMExPX9QJ6gc8oG6LCiKK4bdhxh26KHOhlpex6/s1600-h/kai15.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5238455532514444466" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 99px; CURSOR: hand; HEIGHT: 129px" height="129" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4BB47RR7di07gP_iCMhv-Kn8zNRMoOcCGrP5mmRg3gVT10fcY6gf9Pju-o0I8T_-mXom8GqTed5pbZc5L3SXZWwP73kihlsN92iVzQruMExPX9QJ6gc8oG6LCiKK4bdhxh26KHOhlpex6/s200/kai15.jpg" width="103" border="0" /></a>เพื่อน ป.4ได้เรียนหนังสือต่อ 4 คน ผู้ชาย 3 หญิง 1...ผู้หญิงเรียนอยู่อำเภอ เราผู้ชายเรียนอยู่จังหวัด...เรากับไอ้อ้วน(ลูกพ่อเหรียญ)อยู่ปิยะไอ้จ่อย(ลูกลุงเรา)อยู่ ร.ร.ส่งเสริม(โรงเรียนราษฎร์) 3 ปี มศ.1-มศ.3ได้เรียนรู้...ได้ความแตกต่าง...ได้เพื่อนที่หลากหลาย...ทั้งเจ็ก...ลาว...ญวน...ขี้ยา...นักเรียน...นักเลง...นักมวย...เด็กเกเด็กเรียน...ลูกข้าราชการชั้นผู้ใหญ่...ลูกกรรมกรสามล้อ...ลูกเมียเช่าฝรั่ง...ฯลฯ...คบได้หมด...อยู่ มศ.2 เราดูดยาซองเป็นเราอยู่กับน้า...(น้องแม่)น้าเราทำงานแค้มป์ทั้งผัวทั้งเมีย...น้าชายทำงานเป็นผสมเหล้า(บาร์เทนเดอร์)น้าหญิงทำงานเสริฟตอนกลางคืน...กลับมาบ้านน้าแกจะวางเงินเหรียญ 5 เหรียญ 2 (เซน)ไว้บนตู้เย็น...แกบอกว่าก่อนไปโรงเรียน...หยิบเอาเลย...เรามีเงินฝรั่งใช้ไม่ขาดมือ...บางวันหยิบเอาซองบุหรี่มาร์โบโล...ซาเล็ม...ของแกไปด้วย...เราไม่ได้สูบนะเอาไปฝากเพื่อน...แต่หลายครั้งเข้า...เราสูบเอง...สูบกันในห้องน้ำ...รู้สึกมันท้าทาย...รู้สึกว่ามันโก้...ความเป็นหนุ่ม...ถูกยอมรับจากเพื่อน...เท่ห์อย่าบอกใคร...จากบุหรี่...เราเรียนยัดไส้กัญชาขายให้ฝรั่ง...มวนละ 10 บาท ...เรามีเงินใช้ไม่ขาดมือ...เราดูดกัญชา...กินเบียร์ ดึ่มเหล้ากับเมียเช่าฝรั่ง...เรารู้จักเมียจีไอ..เขาสอนภาษาอังกฤษเรา...เขาพูดกับฝรั่งเวลาจะหาเงินว่า...เฮ้ บักจอน...ยูสลีบออนไอ(เอามือประกบกัน)แงบ แง๊บ แง๊บ ฟายเทนบาท โนทอน...สำเนียงลาวปนฝร้ง...บักจอนพยักหน้าหงึกๆด้วยความเข้าใจ...ส่วนเรางงเพราะครูภาษาอังกฤษไม่ได้สอนอย่างนี้...เราจบมศ.3ด้วยความทรหดดีที่ไม่ได้เรียนเป็น%...แต่เรียนเป็นเกรด...และไม่ได้เรียนร่วมกับเพื่อนเก่า มศ 1-3เปลี่ยนห้องเปลี่ยนเพื่อนตลอด...</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-74241398662094268142008-08-22T01:44:00.000-07:002008-11-06T01:16:27.737-08:00นักเรียนประถมปลาย<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCNez9G4qTKkXQjDWPnkfKvtYXTmJO_BNno_IanqSx6dHuYMBKAEc_hMz3KA2U59gjFzKOMwpf9Qka7Hvvd6MaVXtRTrsTqbz7zEFUXlkUaBIxXeLcCIziPqOGJ-YwTR45eQfYnmwyDTl6/s1600-h/Untitled-39.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5265470819552690146" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 214px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCNez9G4qTKkXQjDWPnkfKvtYXTmJO_BNno_IanqSx6dHuYMBKAEc_hMz3KA2U59gjFzKOMwpf9Qka7Hvvd6MaVXtRTrsTqbz7zEFUXlkUaBIxXeLcCIziPqOGJ-YwTR45eQfYnmwyDTl6/s320/Untitled-39.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqueterdFelFU4sKqqC2gWPjod-gC1ukQHLgSfLsZqdRaZPbIWEYFB134dItJMLDnf1_HmDoCdpEF5UQEl5i840mDHZq4zN9WE8W219ntPlNk5pmhddUqZvCNI3kEG6K7NWoN3_Dargw2z/s1600-h/kai2.jpg"></a>พ่อให้เราอยู่กับป้าลุง...ในโรงเรียนประจำอำเภอคือโรงเรียนอุเทนวิทยาคาร...ป.5.6.7.เป็นเรื่องยุ่งยากมากมายของเด็กบ้านนอก...ที่ไม่เคยสวมรองเท้าไปโรงเรียน...พ่อปรารถนาดีต่อเราซื้อรองเท้า...กางเกง...เสื้อ...ที่ใหญ่เกินขนาดให้เราพ่อบอกว่าเผื่อใหญ่...แต่เพื่อน ๆมันบอกเราว่าเหมือนการ์ตูน...เราไม่เข้าใจคำว่าการ์ตูนคืออะไรเราไม่รู้จักจริงๆเพราะที่บ้านเราไม่มีไฟฟ้าตั้งแต่เกิดมา...การ์ตูนมันมากับโทรทัศน์...การ์ตูนเรายังไม่รู้จัก...ไหนเลยจะรู้จักโทรทัศน์...ครูสอนภาษาอังกฤษ...เราไม่รู้เรื่อง...แต่เพื่อนมันเขียนเป็นมันว่าพี่มันสอน...มันเรียนอยู่เด็กเล็ก...อะไรคือเด็กเล็ก...เรียนไม่ทันเพื่อน...เราเป็นลาวเพื่อนมันเป็นญ้อ...สำเนียงเอกโทมันชัดเจน...จากเคยสอบได้เลขตัวเดียวเราเกือบสอบตก...ป.5 ขึ้นป.6เราสอบได้ 50กว่า% ป.6 ขึ้นป.7 ได้70 กว่า% จบป.7 ได้ 80 กว่า เลขตัวเดียวในลำดับที่ต้นๆของห้อง...แสดงว่าการเรียนง่ายขึ้นสำหรับเรา...เราจบประถมต้นโรงเรียนประจำหมู่บ้าน...ป.ปลายโรงเรียนประจำอำเภอ...จบ ป.7 ชักสนุกกับการเรียน...เราไปสอบเรียนต่อโรงเรียนประจำจังหวัดนครพนมคือโรงเรียนปิยะมหาราชาลัย...เราสอบได้...ขณะที่นมเรากำลังแตกพาน...มีฝรั่งมากมายเดินเป็นมดงาม...ผู้หญิงผมแดงเดินสูบบุหรี่...ขี่คอนิโกร...พูดภาษาอังกฤษปนไทยจนฟังไม่ได้ศัพท์...แต่เห็นฝรั่งพยักหน้าหงึกๆด้วยความเข้าใจ...และสนุกสนาน..</div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-59592383691284301422008-08-21T01:56:00.000-07:002008-09-07T21:56:02.506-07:00จบ ป.4 หนีจากบ้าน<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKJo23h3eMv3gJofnjDbwIEByQeStHvLOS49rKa97IQxZQE9XDQ-ro4b0BKdw4IP9u5SGRqaHvO-eJF_85OLCFX_GzZgQ5xP2U8xBKRYIK1k8gXDB94pQr3CQwqC0P4Bh5jloWiKP7xboM/s1600-h/IMG_0449.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242044205350604802" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKJo23h3eMv3gJofnjDbwIEByQeStHvLOS49rKa97IQxZQE9XDQ-ro4b0BKdw4IP9u5SGRqaHvO-eJF_85OLCFX_GzZgQ5xP2U8xBKRYIK1k8gXDB94pQr3CQwqC0P4Bh5jloWiKP7xboM/s320/IMG_0449.JPG" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsxRNVO6ZM7cjsuqoUKe2yV8_bAKJ7S2d2V8BF0EAmE9QNjPJm395DkeGh5DYVR8ESkyVoO9G2eQ-dS0YQ-KF_pURzACO1Z-YEUb_W1DLYMiGct-M6bD90x16csZYaUurx_Z8gavlXH5hc/s1600-h/kai1.jpg"></a><br /><div align="justify">ผ่านชีวิตเด็ก...ที่ค่อนข้าง<span style="color:#ff0000;">แข็งแกร่งตามสภาพดินฟ้าอากาศ</span>...บ้านเรายัง<span style="color:#ff0000;">ไม่มีถนน</span>ไปอำเภออีกเช่นเคย...ต้องนั่ง<span style="color:#33cc00;">เรือหางยาว</span>เข้าอำเภอวันละเที่ยว...ไปเช้ากลับเย็น...พ่อไปรับเงินเดือน...ต้องไปทั้งวัน...ตอนเย็นเรากับน้องและเพื่อนๆจะลงไปเล่นน้ำ...รอพ่อกลับมา...พ่อจะมีส้มเขียวหวานเหี่ยวๆมาฝากพวกเรา...มีปลาทูเน่าที่แม่ชอบมาให้แม่ตำกะปิ...บางทีโชคดีพ่อจะมีลูกฟุตบอลที่อำเภอแจกให้โรงเรียนมาด้วย...พ่อสอนคนละโรงเรียน...เราและน้องๆ...มีสิทธิ์แค่อุ้มลูกบอลไปอวดเพื่อนๆ...</div><div align="justify">....จบป.4ก่อนหนีจากบ้านการดำรงชีวิต...เพื่อเอาตัวรอด...ต่อสู้กับธรรมชาติ...สิ่งแวดล้อม...เราสอบผ่านเกิอบร้อยเปอร์เซนต์ ส่วนหลักสูตรโรงเรียน...ถือว่า<span style="color:#33cc00;">จบชั้นประถมสมบูรณ์</span>...<span style="color:#9999ff;">หลักสูตรอาชีวะ</span>เราก็จบ...ทั้งทำเบ็ด...ต่อมอง...สานแห...พายเรือทำมาหากิน...ด้านเกษตรก็ไม่ได้คุย...เราทำเป็นหมดทั้งนาปี...นาข้าวลอย...ปลูกข้าวโพด...ปลูกผัก...ส่วนผลไม้ไม่ต้องปลูก...เวลากินแล้วกลืนเมล็ดมันเวลา...ปลดทุกข์ตอนเช้า...ปล่อยไว้อย่างนั้นถึงหน้าฝนมันเกิดเอง...เพื่อนเราบางคนที่จบป.4...<span style="color:#33cc00;">สองปีมันเอาผัวและมีลูก</span>...เราถูกพ่อบังคับให้ไปอยู่กับป้าที่<span style="color:#ff6666;"><strong>ท่าอุเทน</strong></span>...พ่อบอกต้อง<strong><span style="color:#ff0000;">ไปเรียนหนังสือ</span></strong>...เราไม่อยากเรียนเพราะไส่เบ็ด...หาปลาก็พอได้แก้...วันหนึ่งได้สักสามกิโลก็สิบบาทแล้ว...พ่อบอกมันไม่ใช่วิถีที่ยั่งยืน...เรียนจบแล้วค่อยกลับมาหากินก็ได้...เราเป็นเด็กหัวอ่อน...<span style="color:#ff6666;">ว่านอนสอนง่าย</span>...พ่อพาเราเข้าอำเภอ...ไป<span style="color:#ff0000;">ขอหนังสือเก่าจากญาติพ่อ.</span>..เราตื่นเต้นที่ได้เห็นอำเภอ...ตั้งแต่เกิดเรามาไกลสุดแค่บ้านท่าบ่อ...เพื่อมารับเสด็จ<span style="color:#ff0000;"><strong>พระเจ้าแผ่นดินและพระราชินี</strong></span>...เราจำได้เราใส่ชุดลูกเสือ...แต่ไม่มีรองเท้า...ปี2512...รับเสด็จคนบ้านสามผงเรือล่มจมน้ำตายด้วย...เรามารับเสด็จเห็นแต่เฮลิคอปเตอร์แค่นี้ก็ตื่นเต้นแล้ว...</div></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-411409073455627603.post-34965727328018273552008-08-06T20:01:00.000-07:002008-12-09T00:40:02.331-08:00เรื่องที่อยากให้คนอื่นรู้...เพื่อความหมั่นไส้...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUs8E2mGhh6Cm8cwNixFN1hCFB-rLhobF0I8tgDTRWNMbdxG6WMGtQmAky0EErPfrgWkOhg2BOrs3RdGgJlJVhfTr6fCiCc1u3U3MD2nbKlIkTjaRNTMGcmwp0AM7qqq5ZnfqHiKOOobWE/s1600-h/Untitled-39.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5277707261143326930" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 214px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUs8E2mGhh6Cm8cwNixFN1hCFB-rLhobF0I8tgDTRWNMbdxG6WMGtQmAky0EErPfrgWkOhg2BOrs3RdGgJlJVhfTr6fCiCc1u3U3MD2nbKlIkTjaRNTMGcmwp0AM7qqq5ZnfqHiKOOobWE/s320/Untitled-39.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbwTLDPdTsRmdTVna9arZPZ8rU3jhpJgG1jgWid5qI40vBO_KV4iqKts6NEGEhjSIWeqCsBOi22VuIsDk-0yEm8Fojvzjbel5qWggx9rDNtGMgs5Zuawpv7cYNQo1hnniq2PvD4h8rEdXn/s1600-h/112.jpg"></a><br /><br /><div align="justify"><span style="color:#ffffff;"><strong>@@@</strong></span><span style="color:#ff0000;">ก่อนเกิด ถึงเกิด</span>... แม่เคยเล่าให้ฟังตอนที่อายุได้ 3 ขวบนั่ง<span style="color:#00cccc;">เรือกะแซง</span>จากบ้านไป<strong>งานพระธาตุพนม.</strong>..บ้านเราไม่มีถนน...แต่บ้านเราติดริมน้ำสงคราม...และก่อนเราเกิดเพียงยี่สิบกว่าปี...บ้านเราเป็นที่ตั้ง<span style="font-size:130%;color:#cc0000;">กิ่งอำเภออากาศอำนวย</span>นั่นหมายความว่า...เราเป็นคนบ้านนอกที่เกิดในตัวเมือง...ถึงว่า/...แม่จึงคุยนักคุยหนาว่าเรา<em><span style="font-size:180%;color:#ff6666;">ตัวขาว</span>...</em>เหมือนคนในเมืองไปไหนมีแต่คนอยากอุ้มขึ้นลงเรือ...แม้กระทั่งพระที่นั่งเรือไปด้วย...ยังเอาฝ้าย...เอาเหรียญ...และของจากย่ามยื่นใส่มือให้... แม่บอกเราว่า...สงสัยเป็นคน<span style="font-size:130%;color:#ff0000;">มีบุญมาเกิด</span> ...โตขึ้นจะได้เป็น<span style="color:#cc33cc;"><span style="color:#ff0000;">เจ้า</span><span style="color:#ff0000;">เป็น</span></span><span style="color:#ff0000;">นาย</span>... และก็ได้เป็นจริงๆเมื่อตอนอายุครบวันถ่ายบัตรประชาชน... เปลี่ยนสภาพจากเด็กชายเป็นนาย...ตอนอายุ 18 พอดี...แสดงว่านายเราได้เป็นแล้ว...เหลือแต่เจ้า...นับจากวันที่จอมพลสฤษดิ์ปฏิวัติมา 18 ปี...เราก็ถ่ายบัตรประชาชน ยายเราบอกว่าเราเป็นญาติ...<span style="color:#ff0000;">จอมพลสฤษดิ์</span>ด้วย...เพราะยายเราเป็นคนเมืองมุกดาหาร...เป็นลูกสาว<span style="color:#ff0000;">ขุนบาล</span>...ผู้คุมคุกเมืองร้อยเอ็ด...(ถึงเรายังไม่ได้เป็นเจ้า...เราก็มีเชื้อเป็นขุน...) ยายเราแต่งงานกับตาด่อง พูลศิลป์ ศึกษาธิการอำเภอเมืองมุกดาหาร...เงินเดือน 8 บาท ....ลูกหลายคนหากินลำบาก... หอบลูกหลานมาอยู่ที่<strong><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#ff0000;">บ้านศรีเวินชัย<em>.</em></span></strong>..หรือกิ่งอำเภออากาศอำนวย...มีอาของยายเราเป็นพ่อเมืองชื่อ<span style="font-size:130%;color:#33cc00;">ขุนพนมอำนวยสุข</span>(คำไพ มณีปกรณ์)ต่อมาย้ายกิ่งไปที่บ้านท่าบ่อ...และบ้านปากอูน ยายกับตาเราไม่ได้ย้ายตาม...จับปลาขายเลี้ยงลูกหลานที่บ้านศรีเวินชัยต่อไป...จนสิ้นอายุไขของคนทั้งสอง...<br /><br /><span style="color:#ffffff;"><strong>@@@@@</strong></span><span style="color:#ff0000;">จำเหตุการณ์ได้จนเป็นหนุ่ม</span><strong>...</strong> เรารู้จักตัวอักษรตั้งแต่เราพูดเป็น เพราะเราเป็น<span style="color:#cc0000;">ลูกครู...</span>พ่อเราเป็น<span style="font-size:130%;color:#ff0000;">ญ้อ</span><strong>...</strong>เกิดที่<span style="color:#ff0000;">บ้านท่าอุเทน...</span>เป็นคนในเมืองเช่นเดียวกับเรา...เพราะบ้านพ่อเมื่ออดีต...ชื่อว่า<span style="font-size:130%;color:#33cc00;">เมืองอุเทน<strong><em>.</em>.</strong>.</span>พ่อเรียนสูงกว่าทุกคนของตระกูล...และเรียนไกลด้วย...พ่อเป็นลูก<strong>กำพร้า</strong>แม่ตั้งแต่เกิด...อาศัยกินนมคนข้างบ้าน(แม่บุญธรรม)เกิดก่อนพ่อคือ...พี่สาวและพี่ชายอย่างละคน...เป็นคนเลี้ยงและดูแลพ่อมาจนจบประถม 4 และพ่อก็กำพร้าพ่ออีกคน...(หมายความว่า...<span style="color:#ff0000;">ปู่เราตาย</span>ไปอีกคนนั่นแหละ)พ่อจบ ป.4 ไปเลี้ยงควาย ต่อนกเขา จับปลาอยากเรียนหนังสือต่อ...จนปัญญา...แต่...โชคพ่อยังดี...มีพี่เขยเป็นครู...มี<span style="color:#333333;">โรงเรียนราษฎร์...</span>เกิดขึ้นในเมืองอุเทน...ขาดคนเข้าเรียน...พ่อจบ ป.4 มาแล้ว 3 ปี ขอพี่เขยเรียนต่อ...พ่อจบ<span style="color:#ff0000;">โรงเรียนราษฎร์แสงอุเทน...</span>แล้วได้ไปเรียนต่อ...โรงเรียน<span style="font-size:130%;color:#cc33cc;">เกษตรอยุธยา</span>...หาเงินเรียนเอง...พ่อเป็นนักมวย...เป็นมวยนักเรียน...เป็นแชมป์จังหวัดเรียนจบมาได้วุฒิ<span style="color:#cc33cc;">อาชีวะปลาย</span>...เขา...(ทางการ)...ให้พ่อไปเป็นครู...อยู่บ้านนอก...อันเป็นบ้านใหม่ที่ให้ชีวิตใหม่กับพ่อ...พ่อลูกกำพร้าทั้งพ่อและแม่แต่...เป็นข้าราชการครู...มีเงินเดือน...ได้ใช้จ่ายไม่ขัดสน...โรงเรียนบ้าน<span style="font-size:130%;color:#ff0000;">ขามเปี้ย ต.บ้านข่า อ.ศรีสงคราม</span><em>...</em>อยู่คนละฝั่งน้ำสงครามกับบ้านเกิดผม...พ่อสอนหนังสือ...ให้ความรู้มวลมนุษยชาติอยู่ 3 ปี เราจึงเกิดมาดูโลก...พ่อมีเพื่อนเป็นครูสอนโรงเรียนเดียวกัน...เสาร์อาทิตย์พ่อมาเที่ยวบ้านเพื่อนที่ศรีเวินชัย...พ่อได้พบกับลูกสาวอดีตศึกษาธิการอำเภอ...น้องสาว<span style="color:#ff0000;">ครูใหญ่โรงเรียนบ้านศรีเวินชัย</span>...ทั้งคู่แต่งงานกัน...ทำอะไรกันต่อเราไม่เห็น...แต่เรารู้ว่าหลังจากเราเกิด...ก็มีคนเป็น<span style="color:#cc33cc;">หญิง...เป็นชาย...เป็นหญิง...และผู้ชายอีกสองคนตามหลังเรามา...แม่บอกเราว่า...เจ้ามีน้อง 5 คนนะ...<br /></span><br /><strong><span style="color:#ffffff;">@@@@@</span></strong>เราว่ายน้ำเป็นตอน 4 ขวบ วันไหนไม่ได้ไปโรงเรียนกับพ่อ...เราจะรอเพื่อน...พี่...น้อง...ลงเล่นน้ำสงครามตั้งแต่ กินข้าวเที่ยงจนถึง บ่าย 2โมงทุกวัน บางวันเป็นตาแดง...บางวันเราเห็นลุง...แกเป็นครูใหญ่มาไล่ต้อนเด็กขึ้นจากน้ำเพื่อ...ไปโรงเรียน...บางวันก็เป็นพี่สะใภ้แม่...(ป้าผม)...แกเป็นครู...เป็นเมียครูใหญ่เป็นครูประจำชั้น...เป็นนางพยาบาล...เป็นนักเล่านิทานให้เด็กฟัง...วันไหน...ครูใหญ่ไม่อยู่แกก็เป็นครูใหญ่แทน...วันไหนแกเข้าอำเภอทั้งสองคน...สวรรค์น้อยๆ...สำหรับพวกเราทุกคน...เพราะ...ไม่ต้องไปโรงเรียน...ทั้งโรงเรียนมีครูผัวกับเมีย<br /><br /><strong><span style="color:#ffffff;">@@@@@</span></strong>อายุตามเกณฑ์เข้าป.1ก็เข้าเรียน แต่สิ้นปี...ลุงแกไม่ให้ขึ้นชั้นแกบอกว่าไม่ได้เอาชื่อเข้าทะเบียนโรงเรียน...ต้องเรียน<span style="color:#ff0000;">ซ้ำชั้น</span>อีกหนึ่งปี...แต่ที่ไหนได้...แกจับเราเรียนเป็นเพื่อนกับลูกแก...เพราะแกมีลูกตั้ง 9 คน มีเรียนอยู่ทุกชั้นคนโต...คนรอง...เข้าโรงเรียน ม.ในตัวอำเภอ...แกกลัวไม่มีเงินส่งเรียนเลยดองเราไว้...เราเรียนเก่งนะ...สอบได้เลขตัวเดียวตลอดตั้งแต่ ป.1ถึง ป.4...ทั้งชั้นเรียนมีเพื่อนทั้งหมด <strong><span style="color:#ff0000;">13 </span></strong>คน ไม่มีการสอบแก้ตัวมีแต่สอบได้กับตก...เราเป็นคนมีความสามารถนะ...4 ขวบ ว่ายน้ำเป็น...5 ขวบ <span style="font-size:130%;color:#cc0000;">อ่านนายใหม่รักหมู่เป็นเด็กดีได้</span>...ก็เพราะเราเป็นลูกครูนี่นา...เข้าเรียน ป.1ลุงเราจับเราเป็น<span style="color:#ff6666;"><em>ห</em>ัวหน้า</span>ชั้น...ถือไม้เรียวแทนลุง...และเป็นตลอดไม่ใครแย่งได้เลย...ขึ้น ป.3 คุมสอบ ป.1 แทนลุง... อยู่ ป. 4 เป็นครู วันไหนลุงไปอำเภอ เหลือป้าคนเดียว... ป.1,2...วิชา<span style="font-size:130%;color:#cc0000;">เลข คัด เลิก</span> เราเป็นคนสอน ให้การบ้านน้อง ๆ...อีกต่างหาก...เราไม่ได้เป็น<span style="color:#ff6666;">ประธาน</span>นักเรียน...เพราะไม่มีการ<span style="color:#cc0000;">เลือกตั้ง</span> แต่...เราถูกลุง<span style="color:#cc0000;">แต่งตั้ง</span>ให้คุมแถวช่วยเคารพธงชาติ...เป็นหัวหน้านำสวดมนต์...ร้องเพลงชาติ...หัวกิจกรรมในวันสุดสัปดาห์...ใครไม่ฟังคำสั่ง...เราจัดการ...เล่นยาง...เล่นหมากเก็บ...เตะฟุตบอล...ต้องฟังกติกาจากเรา...ใครอยากชนะ...ต้องเข้าทางเราอยูทีมเดียวกัน...ชนะตลอดการ...เราแพ้...เราเปลี่ยนกติกา...วันหลังไม่ให้เล่นด้วย...หึ..อำนาจมี...บารมีเกิด...เพราะความเป็นลูกครู...หลานครู...โก้จะตาย...</div></div>ครูไก่ อารมณ์ เวียงด้านhttp://www.blogger.com/profile/10328409082295640907noreply@blogger.com0