แหล่งกำเนิดมีอิทธิพลที่ส่งผลต่อทางเดินของชีวิตฅน...

0000 เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยซอกมุม...และทางโค้ง...ที่อันตรายและงดงามบรรจุไปด้วยรอยยิ้ม...และหยาดน้ำตา ซึ่งต้องอาศัยพลังใจ และความมุ่งมั่นจึงจะประสบความปลอดภัยในการเดินทาง...สอนหนังสือที่โรงเรียนบ้านหนองบัวนาทรายตั้งแต่ปี 27 เรื่อยมาครูใหญ่ที่เปรียบเสมือนพ่อคือพ่อสวัสดิ์ ศรีสว่าง อยู่ร่วมงานกับท่านจนท่านเกษียณ...อายุราชการ เปลี่ยนสถานะผู้บริหารจากครูใหญ่ อาจารย์ใหญ่ และผู้อำนวยการโรงเรียน หลายคน...ถ้าถามว่าชีวิตราชการของความเป็นครูตื่นเต้นไหม...เปล่าเลยถ้าอยูเฉยๆเรียบๆ...แต่โดยนิสัยและบุคคลิกเราไม่ใช่คนอยู่นิ่ง...ชอบเพื่อน...ชอบคุย...ชอบสังคม...ดื่ม กิน ดิ้น...เป็นซอกมุมอันท้าทายชีวิต...ส่วนการแสวงอำนาจ...ในสมองไม่เคยคิด เพราะรู้ตัวดีว่าเส้นทางนั้นไม่ใช่เรา...
0000เสาร์-อาทิตย์ ยังทำมาหากิน...ยิงนกตกปลา แบกปืนเข้าป่า ทั้งๆที่มาอยู่ในเมือง...วิถีชีวิตเป็นแหล่งบังคับและมีอิทธิพลต่อมนุษย์...เราเห็นภาพพ่อแบกปืนเข้าป่าทุกภาพตอนกลางวัน...ล่าสัตว์ปกติ...กลางคืนพร้อมไฟส่องสัตว์...ก่อนสว่างไปดักยิงไก่ป่าลงคอน...แบกแหลงลงน้ำไปกันเป็นกลุ่มไปคนเดียว...ไปทางเรือเดินเท้า..มันเป็นภาพที่ยังฝังอยู่ในสำนึกทุกเสี้ยวของความนึกคิด...พ่อก็เป็นครูยังทำมาหากิน...เพราะความชอบ...สภาพแวดล้อม...วิถีที่เคยเห็น...อาชีพที่ผูกพันธ์กับชีวิตจริง...ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น...เป็นเองรักเองชอบเอง...และพัฒนาเป็นอาชีพเพื่อเอาตัวรอด...อำเภอเมืองต่างกับศรีเวินชัย...ไม่มีใครหยิบยื่นอาหารให้นอกจากตลาดสดที่อาศัยเงินสดล้วน ๆอยู่บ้านเกิดใครได้อะไรมาต้องเรียกกันไปกิน...แบ่งปันกันพ่อได้ไก่มาแบ่งเพื่อนบ้าน...ได้ปลาตัวใหญ่กินกันทั้งตระกูล...อำเภอเมืองจะจับปลาทอดแหมีวัฒนธรรมต่างจากที่บ้าน...ผ่าปลาไม่ต้องเสียเงิน แต่ที่นี่ต้องเสียเงิน เสาร์ - อาทิตย์ เราไปผ่าปลาลงแห อันเป็นวิถีที่เคยทำมา

0000จากครอบครัวพ่อแม่ลูกเรามีน้องๆ มาอาศัยเรียนหนังสือด้วย ของเราสองคนฝ่ายเมียอีกคนค่าเทอมค่าใช้ประจำเดือนทางบ้านพอถูไถไปได้ แต่ค่าใช้จ่ายภายในบ้านเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณลูกทั้งสองต้องเข้าโรงเรียน เสื้อผ้าค่าเทอมจิปาถะด้วยภาวะปากกัดตีนทีบ ข้าราชการไทยที่วิ่งตามกระแสโลกโน่นก็อยากได้นี่ก็อยากมีวิ่งตามไม่หยุดหย่อน เครื่องอำนวยความสะดวกที่ทุกคนใฝ่ฝันมันมีตามมากับซีที่เพิ่มตามบ่า กู้ทุกอย่างที่ขวางหน้าขอแต่ได้ข่าวว่าใครมีเงิน สหกรณ์ออมทรัพย์ตั้งแต่กู้เงินแต่งเมียไม่เคยลดต้นและดอกเลยมีแต่เพิ่มวงเงินสูงขึ้นตามเงินเดือน เงินกู้สามัญบวกฉุกเฉินเงินเดือนแทบติดลบ สินค้าผ่อนส่ง(เงินเซ็น)มีทุกบริษัทที่มาขายตรงที่โรงเรียน เพื่อนครูก็เช่นเดียวกันไม่มีใครเกินใคร เรื่องตกแต่งบัญชีเงินเดือนเพื่อให้เงินเดือนเหลือเอาไปหลอกเจ้าของเงินกู้และธนาคารต่างๆเราเป็นคนจัดการเพราะเราเป็นเจ้าหน้าที่การเงินโรงเรียน เอกสารปลอมอีกต่างหากอยากได้ลายเซ็นต์ให้บอกมาปลอมได้หมด จนบางครั้งเซลมาเก็บเงินค่าของเอาเพื่อครูไปซ่อนไว้ในห้องน้ำก็มี...

0000เรายังพอชักหน้าถึงหลังบ้างเพราะทำงานทั้งคู่(มันเข้าตำราพ่อแก่แม่เฒ่าสอนไว้ให้เอาเมียคนทำงาน) เดือนนี้เรากู้ได้เดือนเหน้าคิวเราบ้างของนี้เราเชื่อมา นั่นของเธอเลยมีจนเต็มบ้านบางอย่างหาประโยชน์แทบไม่ได้แต่เพื่อนๆรอบข้างบอกว่าทันสมัยเข้าวงเพื่อนฝูงพอคุยได้ เล่น...กิน...ดื่ม...ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็นอีกตำราบทหนึ่งที่คำพระสอนไว้ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอบายมุขทั้งสิ้นทำไงได้ นี่ก็เป็นสิ่งจรรโลงสถานะให้มีความแข็งแกร่งในการต่อสู้ชีวิตอีกวิถีหนึ่ง...

จจจจจจขวากหนาม ...ที่ขวางทางเดินของชีวิตทำให้มนุษย์มีการดิ้นรน...ต่อสู้และอดทน...แต่ครอบครัวเป็นปัจจัยหลักในการครองตนครองคน...ให้ก้าวหน้ามาได้ถึงวันนี้...เพราะเธอนั่งลุ่ม และลูกๆ ล้วนแล้วแต่เป็นกำลังใจอันสำคัญเหมือนบทเพลงของไมค์ ภิรมย์พร

"ลำบากยากเข็ญ....เช้าเย็นขอได้เห็นหน้า....หากมีปัญหา น้องอย่าตัดสายสัมพันธ์...อยู่เป็นแรงใจ...เติมไฟให้กันและกัน...เพียงเรามีเราเท่านั้น...สร้างฝันให้สมดั่งไฝ่"

00000เรานับว่าโชคดีที่ได้แม่บ้านเป็นแม่ศรีเรือน...เป็นนังแจ๋ว...ของบ้าน....เป็นผู้ให้กำลังใจที่ยืนเคียงข้างมา...จากพื้นฐานที่คบหากันมาก่อนแต่งร่วมสิบปี...สถานะภาพทางสังคม...ญาติมิตรชิดใกล้...ดูแลกันล้มลุกคลุกคลานกันมา งอนกันบ้างกระทบกันบ้างเหมือนครกกับสาก...ของชีวิตคู่...